تاثیر مولفه های امنیت انسانی بر سرمایه انسانی

در گذشته رشد اقتصادی بعنوان معیار معمول و رایج جهت ارزیابی توسعه در تمامی ابعاد انسانی آن مورد توجه بوده است. حال آنکه، موضوعاتی چون تحصیلات، بهداشت، محیط زیست، دولت کارآمد، قومیت و فرهنگ بعنوان فاکتورهای که تاثیرات عدیده ای بر توسعه دارا می باشند کمتر مورد توجه واقع شده بودند. به واقع، علی رغم تسلط دیدگاه تک بعد انگارانه به توسعه و کانون توجه به رشد اقتصادی، بازهم از جمعیت جهانی از مزایای اقتصادی اندکی حاصل از جهانی شدن متمتع شده بودند.این امر سبب گردید که توجه محافل بین المللی به شاخصهای دیگری جلب شود که ویژگی های تامینی و حفاظتی هر دو را با یکدیگر داشته باشند. بر این اساس، رهیافت امنیت انسانی، بعنوان رهیافت جدیدی که از توسعه انسانی منشعب شده بود و در بردارنده چنین ویژ گی هایی بود مطرح گشت. رهیافت امنیت انسانی، با تمرکز بر روی تامین نیازهایی همچون بهداشت، تحصیلات ، شغل، حقوق بشر و حفاظت از آنها در مقابل تهدیدات شایع در جهت ایجاد زیر بنای کیفی مستحکمی از نیروهای ملموسی که بطور مستقیم در فرایند توسعه و رشد دخیل هستند و گرداننده اصلی صحنه های رقابت های علمی، اقتصادی و فرهنگی در عصر جهانی شدن هستند تلاش می نماید.۱ در نوشتار حاضر تلاش می شود به این پرسش پاسخ داده شود که شاخصه های امنیت انسانی چه تاثیراتی بر سرمایه انسانی خواهند داشت. بدین منظور، جهت پاسخگویی به این سوال، به سراغ تبین مفهوم امنیت انسانی و ابعاد آن خواهیم رفت و با مشخص نمودن حدود وثغور حوزه موضوعی نیازها در دو بعد کمی و کیفی ، نتایج صادر شده از عملکرد این نیازمندیها( بعنوان پوشش دهنده ی شاخصه های انسانی) را بر قابلیتهاو ظرفیتهای سرمایه انسانی مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهیم.