تعیین سناریوی بهینه کاهش آثار حذف ارز ترجیحی بر رفاه و درآمد عوامل تولید؛ رهیافت مدل تعادل عمومی RDCGE

شواهد بیانگر آن است که سیاست حذف ارز ترجیحی از کالاهای اساسی، میانگین تورم نقطه به نقطه گروه های عمده غذایی را نسبت به دوره پیش از آن (تخصیص ارز ترجیحی) بطور فزاینده ای افزایش داده است. حال، سوال اساسی این است که در چه صورت اجرای سیاست مذکور، منجر به کاهش اثرات منفی بر درآمد عوامل تولید و رفاه خواهد شد؟ براین اساس، در پژوهش حاضر نتایج حاصل از شبیه سازی ۱۸ سناریو، در قالب نوع حذف ارز ترجیحی از کالاهای اساسی، نوع جبران حمایتی و سطح پوشش حمایتی از دهک های درآمدی، بر رفاه و درآمد عوامل تولید بررسی شد. برای این منظور، داده های تحقیق از ماتریس حسابداری اجتماعی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی گردآوری شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها نیز از مدل تعادل عمومی محاسبه پذیر پویای بازگشتی (RDCGE) استفاده شد. نتایج نشان داد در میان سناریوهای مورد بررسی، بهترین سناریو، سناریوی حذف ارز ترجیحی طی پنج سال، جبران حمایتی نقدی و پوشش حمایتی از دهک های پائین و متوسط درآمدی می باشد. بدین مفهوم که اگر دولت حذف ارز ترجیحی را به تدریج طی پنج سال انجام داده و بصورت نقدی از دهک-های پائین و متوسط درآمدی حمایت کند، اثرات منفی ناشی از شوک آن بر درآمد عوامل تولید و رفاه خنثی شده و سپس مثبت می شود.

کلیدواژه ها:

رفاه کل ، درآمد عوامل تولید ، حذف ارز ترجیحی ، دهک های درآمدی ، مدل تعادل عمومی قابل محاسبه پویای بازگشتی (RDCGE)