نقش واسطه ای دلبستگی شغلی در رابطه بین خودکارآمدی و اثربخشی معلمان تربیت بدنی

مقدمه و هدف: معلمان، عواملی تآثیر گذار در فرآیند آموزش نقش مهمی در دست یابی به اهدف نظام آموزشی دارند. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی نقش واسطه ای دلبستگی شغلی بر رابطه بین خودکارآمدی و اثربخشی معلمان تربیت بدنی شهرستان  ممسنی بود. روش شناسی پژوهش: روش پژوهش توصیفی همبستگی با تاکید بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان تربیت بدنی شهرستان ممسنی شامل ۵۳ نفر بودند و با استفاده از حجم نمونه کرجسی – مورگان تعداد ۴۸ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب و مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات تحقیق از سه پرسشنامه دلبستگی شغلی شافلی(۲۰۱۵)، اثربخشی معلمان توسلی نوقابی (۱۳۹۰) و خودکارآمدی معلم چانن – موران و هوی (۲۰۰۱) استفاده شد. روایی ابزارها به صورت صوری و با استفاده از نظر صاحبنظران مورد تایید قرار گرفت و پایایی ابزارها نیز با استفاده از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای سه پرسشنامه به ترتیب ۸۲۹/۰ ، ۹۰۳/۰ و ۸۲۴/۰ تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر استفاده از شاخص های امار توصیفی مانند میانگین و انحراف استادندارد از آزمون های تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر برای بررسی فرضیات پژوهش استفاده شد. یافته­ ها: نتایج آزمون تحلیل همبستگی پیرسون نشان داده است که بین متغیرهای خودکارآمدی معلم، دلبستگی شغلی و اثربخشی معلمان رابطه معناداری وجود داشت. در نهایت؛ نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که دلبستگی شغلی بر رابطه بین خودکارآمدی و اثربخشی معلمان تربیت بدنی شهرستان  ممسنی   نقش واسطه ای دارد. بحث و نتیجه ­گیری: با توجه به نقش واسطه ای دلبستغگی شغلی معلمان تربیت بدنی، می توان از آن برای تقویت خودکارآمدی آنان و درنتیجه افزایش اثربخشی معلمان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

دلبستگی شغلی ، اثربخشی ، خودکارآمدی