تاثیر مواجهه درمانی روایتی بر بهبود شاخص های فیزیولوژیک استرس در زنان مبتلا به سرطان

مقدمه: نشانه­های فیزیولوژیک استرس می­تواند با تضعیف سیستم ایمنی بدن عامل مزاحمی در درمان بیماران سرطانی باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مواجهه درمانی روایتی بر بهبود شاخص های فیزیولوژیک استرس در زنان مبتلا به سرطان بود. روش: این مطالعه شبه­آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه بیماران زن سرطانی تشکیل دادند که در تابستان ۱۳۹۵ در بخش خون و انکولوژی بیمارستان شهید مطهری فولاد شهر (اصفهان) تحت درمان بودند. ۳۰ نفر به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و کنترل (۱۵نفر) جایگزین شدند. برای جمع­آوری داده­ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از دستگاه بیوفیدبک استفاده شد. گروه آزمایش به مدت ۶ جلسه به صورت گروهی مواجهه درمانی روایتی (NET) را دریافت کردند. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: تفاوت معنی­داری بین میانگین نمرات پس آزمون دو گروه درمتغیرهای میزان تعریق پوست (۰۰۲/۰ >P )، درجه حرارت پوست (۰۱/۰ >P)  ضربان قلب (۰۰۱/۰ >P) وجود دارد. نتیجه­ گیری: این نتایج نشان می­دهد که روش مواجهه درمانی روایتی می­تواند درمان مفیدی برای کاهش علایم فیزیولوژیک استرس در بیماران سرطانی باشد.

کلیدواژه ها:

مواجهه درمانی روایتی ، بیوفیدبک ، شاخص های فیزیولوژیک ، سرطان