بررسی پاسخ بیان ژن FN۱۴ به تمرین و اسید گلیسیریزیک در بافت عضله موش های دیابتی

هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش اسید گلیسیریزیک و تمرین شنا بر پاسخ بیان ژن FN۱۴ در بافت عضله موش های صحرایی نر دیابتی بود. پژوهش حاضر از نوع تجربی و بنیادی بود. ۵۵ سر موش خریداری شد و سپس در ۵ گروه ۱۱ تایی تقسیم شدند. گروه های مورد بررسی عبارتند بودند از: گروه سالم، گروه کنترل دیابتی، گروه دیابتی+ مصرف اسید گلیسیریزیک ، گروه دیابتی+ تمرین و گروه دیابتی+ تمرین+ اسید گلیسیریزیک. برنامه تمرینی اصلی شامل شنا کردن در استخر ویژه جوندگان و مخزن آب ویژه شنا به مدت ۶ هفته و ۵ جلسه در هفته بود. به منظور دیایتی کردن موشها استرپتوزوتوسین به میزان ۶۰-۵۵ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت زیرجلدی بین دو گوش تزریق شد. و موش هایی که قند خونشان بالاتر از ۲۵۰ میلی گرم بر دسی لیتر بود به عنوان نمونه دیابتی انتخاب شدند. به دو گروه از موش های دیابتی اسید گلیسیریزیک با دوزهای ۳۰۰ میلی گرم ، هر روز ساعت ۱۲ ظهر به صورت خوراکی به وسیله لوله های معدی داده شد. پس از ۶ هفته ، موش ها با کتامین و زایلازین بی هوش شدند و عضلات آنها استخراج شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد استفاده شد. جهت بررسی نحوه توزیع یافته ها از آزمون شاپیروویلک استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز واریانس دو راه ه و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. نتایج نشان داد اثر متقابل تمرین شنا و اسید گلیسیریزیک بر بیان ژن FN۱۴ از نظر آماری معنادار میباشد. این ژن نقش مهمی در کنترل هموستاز گلوکز بازی می کنند. در واقع، تحت شرایط دیابتی فعالیت و میزان بیان ژن FN۱۴ در بافت های مختلف علی رغم نقش متابولیکی و مهم، کاهش یافته است. تمرین شنا به همراه مصرف مکمل اسید گلیسیریزیک با تنظیم مثبت بیان ژن FN۱۴ می تواند در پیشگیری و درمان بیماری دیابت موثر باشد.