شناسایی واولویت بندی شاخص های نظام آموزش وبهسازی عدالت-محور

در دیدگاه مدیریت منابع­انسانی استراتژیک؛ کارکنان به عنوان دارایی­های سازمان محسوب می­شوند و آموزش و بهسازی مناسب به عنوان سرمایه­گذاری­ موثر در این دارایی­ها تلقی می­شود. آموزش و بهسازی کارکنان اقدامی راهبردی است که در سطح فردی، باعث ارتقای کیفیت شغلی و در سطح سازمانی عامل تعالی و توسعه سازمان و در سطح ملی، موجب افزایش بهره­وری می­شود. نظام آموزش و بهسازی منابع انسانی تکمیل­کننده نظام استخدامی به شمار می­رود که موجب توانمندسازی کارکنان شده و موفقیت­های آتی را تضمین می­کند. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و اولویت­بندی شاخص­های نظام آموزش و بهسازی عدالت­محور می­باشد. روش پژوهش، آمیخته اکتشافی بوده که در آن داده­های کیفی و کمی مورد نیاز از طریق مصاحبه و پرسشنامه جمع­آوری شده است. نمونه شامل ۱۵ نفر از خبرگان (اساتید در حوزه مدیریت منابع انسانی و مدیریت آموزشی) می­باشند که به روش نمونه­گیری هدفمند قضاوتی انتخاب شدند. برای بررسی اعتبار فرآیند کدگذاری از شیوه کدگذاری مجدد و همچنین جهت روایی از وارسی مجدد مصاحبه­شوندگان استفاده گردید. شاخص­های نظام آموزش و بهسازی عدالت­محور با استفاده از مصاحبه و ضریب قابل اعتماد اسکات شناسایی و جهت اولویت­بندی در یک پرسشنامه تحلیل سلسله مراتبی بر مبنای روش AHP مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در نهایت با توجه به نتایج پژوهش، شاخص­های متناسب­بودن، دسترسی و اثربخش بودن در بعد عدالت توزیعی و شاخص­های تعصب، قابلیت اصلاح، معرف بودن و استانداردسازی در بعد عدالت رویه­ای و همچنین شاخص­های احترام، بازخورد و صداقت در بعد عدالت مراوده­ای و در آخر شاخص­های متقاعدسازی، شفاف­سازی و اطلاع­رسانی در بعد عدالت اطلاعاتی در نظام آموزش و بهسازی شناسایی و اولویت­بندی گردید.

کلیدواژه ها:

آموزش و بهسازی ، عدالت توزیعی ، عدالت رویه ای ، عدالت مراوده ای ، عدالت اطلاعاتی