بررسی تاثیر افزودن داروی آتوروستاتین به درمان استاندارد در ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری

مقدمه: با توجه به افزایش میزان مقاومت دارویی در گذر زمان به درمان هلیکوباکتر پیلوری با تکیه بر اثراتضدالتهابی و ضد باکتری آتوروستاتین در جهت افزایش میزان موفقیت ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری به بررسیتاثیر افزودن داروی آتوروستاتین به درمان استاندارد در ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری پرداختیم.مواد و روش کار: در تعداد ۱۸۶ بیمار علامت دار که توسط جواب پاتولوژی و یا تست اوره آز تنفسی مثبت برایآنان تشخیص آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری گذاشته شده بود و کاندید ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری بودند، واردمطالعه شدند. بر اساس جدول اعداد تصادفی بیمارانی که علاوه بر درمان استاندارد داروی آتروستاتین نیز دریافتکردند مشخص شد. درمان استاندارد شامل یک قرص بیسوت ساب سیترات ۲۴۰ میلی گرم، یک قرص پنتاپرازول۴۰ میلی گرم، یک قرص مترونیدازول ۵۰۰ میلی گرم و ۲ عدد کپسول آموکسی سیلین ۵۰۰ میلی گرمی کههمگی به صورت هر ۱۲ ساعت به مدت ۱۴ روز مصرف میگردید، بود. پس از ۴ هفته از اتمام درمان، از تمامبیماران آزمایش مدفوع جهت بررسی آنتی ژن مدفوعی هلیکوباکتر پیلوری انجام شد و در صورت مثبت گزارششدن آزمایش درخواستی به عنوان شکست درمان و در صورت منفی شدن جواب آزمایش به عنوان ریشه کنیموفق هلیکوباکتر پیلوری درنظر گرفته می شود.یافته ها: میزان ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری در گروه شاهد ۸۰ % و در گروه مداخله ۹ / ۸۰ % بوده است که از نظرآماری بین دو گروه اختلاف معناداری مشاهده نشد (۹۷۱ / ۰ = P).نتیجه گیری: افزودن داروی آتوروستاتین به رژیم ۴ دارویی PPI ، بیسموت، آموکسی سیلین و مترونیدازول بهعنوان خط اول درمان ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری بی تاثیر می باشد.

کلیدواژه ها:

ریشه کنی ، هلیکوباکتر پیلوری ، آتوروستاتین