رابطه بین پنج عامل بزرگ شخصیت و بهزیستی مدرسه: نقش واسطه ای عاطفه مثبت و منفی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه گری عاطفه مثبت و منفی در رابطه بین پنج عامل بزرگ شخصیت(روان نژندگرایی، برون گرایی، گشودگی به تجربه، توافق پذیری و وظیفه گرایی) و بهزیستی مدرسه بود. مشارکت کنندگان شامل ۴۷۴ نفر بودند که از میان دانش آموزان کلاس های دهم و یازدهم دبیرستان های شیراز به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و به پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت(فرم کوتاه) (Khormaei & Farmani, ۲۰۱۴)، مقیاس عاطفه مثبت و منفی پاناس(Watson et al., ۱۹۸۸) و پرسشنامه بهزیستی مدرسه(Konu & Lintonen, ۲۰۰۶) پاسخ دادند. یافته ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که اثر برون گرایی، گشودگی به تجربه و وظیفه گرایی بر عاطفه مثبت به صورت مثبت و معنی دار بود. اثر روان نژندگرایی بر عاطفه مثبت به صورت منفی و معنی دار و بر عاطفه منفی به صورت مثبت و معنی دار بود. به علاوه روان نژندگرایی، توافق پذیری، گشودگی به تجربه و وظیفه گرایی بهزیستی مدرسه را به صورت هم مستقیم و هم غیرمستقیم با واسطه گری عاطفه مثبت و منفی پیش بینی کردند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که افزایش برون گرایی، گشودگی به تجربه و وظیفه گرایی و کاهش روان نژندگرایی در دانش آموزان، موجبات افزایش عاطفه مثبت و بهزیستی مدرسه آن ها را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی مدرسه ، عاطفه ، نظریه پنج عاملی ، ویژگی های شخصیت