صلح آموزی با اتکاء به مبانی فلسفی عرفان اسلامی: دلالت ها برای مدیران آموزشی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 52
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEDU-7-26_002
تاریخ نمایه سازی: 28 بهمن 1402
چکیده مقاله:
هدف از این پژوهش دست یافتن به مفروضههای بنیادین عرفان اسلامی و دلالتهای این مفروضهها برای آموزش صلح است. زیرا صلح، از جمله مهمترین ضرورتها و نیازهای جهان امروز تلقی میشود. بنابه نظر بسیاری از صاحبنظران و اندیشمندان تربیتی، آن را بایستی جزء مهمترین اهداف تربیتی و آموزشی بشمار آورد. بهنظر میآید صلحآموزی از منظر عرفان اسلامی میتواند به عنوان رویکردی نوین در مدیریت آموزشی مطرح شود. با این وصف، اهمیت این موضوع برای جوامع مسلمان دو چندان است زیرا به دلایل گوناگون، صلح در اینگونه جوامع در معرض خطر قرار دارد. از جمله مهمترین دلایل این امر میتوان به نوع قرائتهای اسلامی رایج در اینگونه جوامع اشاره کرد. بنابراین، دغدغه و مسئله اصلی پژوهشگران در رابطه با صلح و آموزش آن، نوع نگاه قرائتهای گوناگون اسلامی است. این مطالعه پژوهشی کیفی است که به روش تحلیلی – استنتاجی در ابتدا به استخراج و توصیف مفروضههای بنیادین عرفان اسلامی پرداخته سپس به استنتاج دلالتهای تربیتی این مفروضهها برای آموزش صلح و کاربرد آن برای مدیران آموزشی کوشیده است. جامعه مورد بررسی در این پژوهش منابع، مقاله ها و کتاب های عرفانی است. پژوهشگران به عنوان ابزار پژوهش به بررسی اسناد، برای رسیدن به هدف یاد شده تلاش کردهاند. نمونهگیری پژوهش هدفمند بوده و زمانیکه پژوهشگران دریافتهاند به مقصود (نقطه اشباع) رسیدهاند، مطالعه را متوقف کردهاند. نتایج پژوهش، گواه بر این است که اصل وحدت، اصل ظاهر و باطن، عشق و زیبایی، فطرت، تزکیه و تهذیب و دلالتهای آنها، شرایط و بستر تربیتی مناسبی برای کم کردن دشمنی و دگرگونسازی مفهوم دشمن فراهم کرده و در نتیجه، تحقق صلح آموزی را در نظام آموزش و پرورش بویژه تربیت دینی، امکانپذیر میسازد. از سوی دیگر، رویکرد یاد شده میتواند مورد پژوهش در حیطه مباحث مدیریت آموزشی و برنامهریزی درسی باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
میثم کوه گرد
مربی- آموزش و پرورش فارس
بابک شمشیری
۲- دانشیاربخش مبانی تعلیم و تربیت، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شیراز – ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :