اثر موسیقی درمانی بر پرخاشگری، علایم بیش فعالی و کمبود توجه در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی

اختلال نقص توجه – بیش فعالی بیماری نسبتا شایعی در بین کودکان می باشد که با نشانه های پرخاشگری، بیش فعالی، اضطراب و کمبود توجه همراه می باشد. با توجه به اثرات جانبی داروهایی که برای درمان این اختلال استفاده می شود، این مطالعه با هدف بررسی اثر موسیقی درمانی بر بهبود نشانه های این اختلال انجام گرفته است. این مطالعه نیمه تجربی در سال ۱۳۹۵ در دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز بر روی ۲۰ کودک ایرانی با اختلال نقص توجه – بیش فعالی انجام گرفت. در این بررسی که به روش پیش و پس آزمون انجام گرفت، کودکان به ۲ گروه ۱۰ نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. کودکان گروه تجربی به مدت ۳ هفته تحت ۲۰ جلسه ۲ ساعته موسیقی درمانی با روش آموزشی ارف قرار گرفتند. داده های بدست آمده از سنجش دو آزمون آخن باخ و کانرز با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و با کمک نرم افزار SPSS-۱۸ تحلیل شدند و اختلاف بین گروهها در سطح ۰۵/۰>P معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج بدست آمده از آنالیز داده‎ها بیان گر آن است که در این کودکان بیمار، موسیقی درمانی باعث کاهش پرخاشگری و بیش فعالی در سطح ۰۱/۰>P و افزایش توجه در سطح ۰۰۱/۰>P نسبت به گروه کنترل می شود. لذا موسیقی درمانی به احتمال زیاد، از راه اصلاح عملکرد مغز باعث بهبود نشانه های پرخاشگری، کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان با اختلال نقص توجه - بیش فعالی شده است.

کلیدواژه ها:

اختلال نقص توجه-بیش فعالی ، کودکان ، موسیقی درمانی