تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر باورهای خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر آموزش مهارت­های ارتباطی بر باورهای خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر زنجان انجام گردید. روش پژوهش، آزمایشی از نوع  پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می­باشد. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از پرسشنامه باورهای خودکارآمدی، معدل پایان ترم اول و دوم دانش آموزان و برنامه آموزشی مهارت­های ارتباطی یونیسف (۲۰۰۴). جامعه آماری را ۴۹۳۵ نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر زنجان در سال تحصیلی۹۰-۱۳۸۹ شامل می­شود که با روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای، ۶۰ نفر از آنها که در پرسشنامه باورهای خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی نمره پایین­تر از متوسط گرفته بودند، انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند و مهارت­های ارتباطی شامل مهارت­های آشنایی با ارتباط، پل­ها و موانع ارتباطی، انتخاب دقیق کلمات، خوب گوش دادن، قاطعیت در رفتار، بیان نظر خود و نه گفتن، بر اساس بسته آموزشی یونیسف به مدت ده جلسه ۹۰ دقیقه­ای برای گروه آزمایش به روش پرسش و پاسخ و ایفای نقش آموزش داده شد. به منظور تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار آماریspss۱۴، از آزمون­های آماری تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغری (ANCOVA MANCOVA ,) استفاده گردید. نتایج حاصله از تحلیل کواریانس حاکی از موثر بودن آموزش مهارت­های ارتباطی در بهبود باورهای خودکارآمدی (۷/۳۳F=  و۰۰۱/۰P<) و پیشرفت تحصیلی (۲۵F= و ۰۰۱/۰P<) دانش آموزان می­باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، باورهای خودکارآمدی ، پیشرفت تحصیلی