ابعاد هوش مصنوعی و چالشهای پیش رو در قلمرو حقوق بین الملل

هوش مصنوعی کلیدی برای آینده پویای روابط بین الملل است. به نظر میرسد امنیت بین الملل و روابط بین الملل جاذبه های جدیدی برای نو آوریهای هوش مصنوعی و برنامه های کاربردی است. در میان تمامی طیفهای رفتاری انسان، شاید سیاست دشوارترین رفتاری است که بتوان آن را به صورت اتوماسیون در آورد. سیاست ذاتا امر پیچیده ای است که پیچیدگی رفتار انسان هم به عنوان یک فرد و هم در ابعاد اجتماعی را منعکس میکند. این پیچیدگی در سطح روابط بین الملل بسیار واقعیتر به نظر میرسد. در آینده نزدیک با پدیدار شدن هوش مصنوعی در سطح انسانی به نظر دور از ذهن می رسد که بتوان آن را هوش مصنوعی عمومی نامید . حتی اگر پیشرفت در این زمینه سریع تر از پیش بینیها باشد، مقاومت قابل توجهی در برابر ایده تبدیل مسئولیت به ماشین وجود دارد. امروزه میتوان این موضوع را به ویژه در مباحث مربوط به خودروهای بدون سرنشین و سیستم سلاحهای رباتیک مشاهد کرد. بنا براین پیش بینی جهانی که در آن عناصر تصمیم گیری سیاسی توسط ماشینها در کلیت آنها، بدون داشتن تصوری از دنیای کاملا متفاوت هوشمند آینده، بسیار دشوار است. تصور یک رئیس جمهور یا نخست وزیر رباتیک دور از ذهن است ، اما این بدان مفهوم نیست که هوش مصنوعی بر سیاست بین الملل تاثیر قابل توجهی نخواهد گذاشت.این تاثیر احتمالا پراکنده و نامحسوس است. این تاثیر از طریق تغییر در روشهای تصمیم گیری و یا اطلاعات انسانهای تصمیم گیرنده بروز و ظهور پیدا خواهد کرد، تا جایی که اجازه ندهند هوش مصنوعی تصمیم گیرنده باشد. ملاحظه کاربرد هوش مصنوعی در روابط بین الملل به درستی شامل ساختارهایی است که تصمیم گیرندگان از آن حمایت میکنند و سرعتی که با آن تصمیمات گرفته میشود. به طور خلاصه به نظر می رسد که سیستمهای هوش مصنوعی جایگزین انسانها در سطوح بالای تصمیم گیری نخواهد شد اما به طور فزایندهای هوش مصنوعی بخشی از فضایی است که تصمیم گیرندگان انسانی در آن فضا عمل می کنند. این سیر تکاملی هم فرصتهایی بزرگ و هم خطرات قابل توجهی را به وجود می آورد، بنابراین توجه به تاثیرات بالقوه در مراحل اولیه بسیار حیاتی است. پرسش مطرح این است که هوش مصنوعی چگونه میتواند با روابط بین الملل سازگار شود؟

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، رباتیک ، روابط بین الملل ، امنیت و تهدید سایبری