تروریسم سایبری و آثار حقوق بشری آن

تروریسم سایبری به عنوان گونه ای جدید از تروریسم، نشانگر آسیب پذیر بودن تابعان حقوق بین الملل در فضای سایبر است. اگر تروریستها زیرساختهای حیاتی یک دولت مانند حمل نقل هوایی، سدها، نیروگاه های هست ای و تولید برق، سیستم بانکی و مالی را با انواع بدافزارها موردحمله قرار دهند و از این طریق باعث رعب و وحشت عمومی گردند و با داشتن انگیزه های سیاسی یا ایدئولوژیک این اقدامات را در راستای اجبار دولت یا سازمانها انجام دهند، آنگاه تروریسم سایبری محقق میگردد. جامعه جهانی بر سر تعریف جامعی از تروریسم، به توفیقی دست نیافته و حتی سند جامع الزام آوری نیز در این موضوع وجود ندارد، اما این شکل از تروریسم به همراه دیگرگونه های نوینی چون بیوتروریسم، تروریسم هستهای و اکوتروریسم، ممکن است خسارات زیانبارتری نسبت به انواع کلاسیک تروریسم ایجاد کند. تروریسم سایبری تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی است و درعینحال ناقض قواعد حقوق بشر در هر چهار نسل شناخته شده آن نیز به شمار میآید. اهمیت پرداختن به نقض حقوق بشر توسط تروریستها در فضای سایبر و نیز در سیاق مبارزه با تروریسم سایبری در مقابله همهجانبه با این پدیده باید مطمح نظر قرار گیرد. مقاله حاضر بر پایه روش تحقیق از حیث گردآوری اطلاعات توصیفی و کتابخانه ای و از نظر هدف توسعه ای است.

کلیدواژه ها:

تروریسم ، تروریسم سایبری ، حقوق بشر ، آزادیهای بنیادین ، نسلهای حقوق بشر