بررسی مقایسه ای مفهوم سازی شناختی «دانشگاه» در گفتمان های اصلاح طلبی، اصول گرایی و اعتدال-گرایی

دانشگاه یک سازمان اجتماعی پیچیده ای با نقش های اجتماعی مهم است که هرگونه تغییر نگرش به آن می تواند پیامدهایی جدی داشته باشد. در دو دهه اخیر رویکردهای مختلف دولت ها منجر به تغییراتی بنیادین در سیاستگذاری آموزش عالی شده است که برخی پیامدهای منفی برای آموزش عالی داشته است. چون استعاره مفهومی راهی برای درک مفاهیم انتزاعی از طریق مفاهیم عینی است، می توان با تحلیل استعاری، به اندیشه بنیادین پشت این سیاست ها دست یافت. لذا، مقاله حاضر می خواهد نگرش ۳ گفتمان اصلاح طلبی، اصول گرایی و اعتدال گرایی نسبت به «دانشگاه» را بررسی کرده، به این پرسش پاسخ دهدکه «دانشگاه» به مثابه مکان آموزش عالی چگونه در گفتار نمایندگان این ۳ گفتمان از منظر شناختی مفهوم سازی شده است. برای پاسخ به این پرسش، سعی شد با استفاده از روش تحلیل کیفی استعاره های مفهومی مبتنی بر «دانشگاه» و نحوه کاربست آن ها در هر ۳گفتمان، مواضع آن ها نسبت به آموزش عالی مطالعه شود. این پژوهش به لحاظ چارچوب نظری مبتنی بر لیکاف و جانسون (۱۹۸۰) و به لحاظ روشی، مبتنی بر چارتریس بلک (۲۰۰۴) است. نسبت وقوع واژه «دانشگاه» به کل پیکره حدود ۰.۲۱% درصد و بیشترین بسامد کاربرد مربوط به اعتدالگرایان بود. از دیگر یافته های این پژوهش می توان به حوزه مبدا تک بعدی «انسان» در مفهوم سازی دانشگاه در سه جریان سیاسی اشاره کرد. انسان پنداری دانشگاه این امکان را فراهم می کند که بتوان نگاهی ایدئولوژیک به دانشگاه داشت و همچون انسان آن را به سمت وسوهای خاص هدایت کرد.

کلیدواژه ها:

استعاره های مفهومی ، دانشگاه ، اصلاح طلبی ، اصول گرایی ، اعتدال گرایی