تاثیر انواع مختلف آرایش تمرین بر اکتساب و یادداری برنامه حرکتی تعمیم یافته مهارت های پرتابی در دهگانه دو و میدانی (پرتاب دیسک، وزنه، نیزه)

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر انواع مختلف آرایش تمرین بر اکتساب و یادداری برنامه حرکتی تعمیم یافته مهارت های پرتابی در دهگانه دو و میدانی (پرتاب دیسک، وزنه، نیزه) انجام شد. روش تحقیق: ۴۰ دانشجوی پسر راست دست و مبتدی، با دامنه سنی (۲۳-۱۹سال) به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تصادفی و قالبی تقسیم شدند. آزمودنی ها پس از اجرای یک بلوک ۹ کوششی در پیش آزمون، در مرحله اکتساب به مدت ۹ جلسه و هر جلسه دو بلوک ۹ کوششی اجرا کردند و سپس یک بلوک ۹ کوششی در آزمون اکتساب و بعد از ۷۲ ساعت، یک بلوک ۹ کوششی را به صورت بلوک های تصادفی برای آزمون یادداری اجرا کردند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس مختلط با تکرار روی عامل جلسات تمرین در فرایند اکتساب نشان داد هر دو گروه در طول فرایند اکتساب پیشرفت کرده اند و عملکرد گروه تمرین قالبی در همه جلسات تمرین برتر از عملکرد گروه تصادفی بود. همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد در آزمون اکتساب تفاوت میان عملکرد هر دو گروه معنی دار بود و گروه تمرین قالبی عملکرد بهتری نسبت به گروه تصادفی و در آزمون یادداری گروه تصادفی عملکرد بهتری نسبت به گروه قالبی داشتند (۰۵/۰>P). بحث و نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که تداخل زمینه ای اثر مثبتی بر یادگیری مهارت هایی دارد که با برنامه حرکتی تعمیم یافته متفاوت کنترل می شوند. از این رو، یافته های پژوهش حاضر از فرضیه مگیل و هال (۱۹۹۰) و فرضیه بازسازی طرح عمل لی و مگیل (۱۹۸۵) حمایت می کند. واژه های کلیدی: تداخل زمینه ای، تمرین تصادفی، تمرین قالبی، برنامه حرکتی تعمیم یافته

کلیدواژه ها:

-