ارزیابی کارایی و رتبه بندی واحدهای تصمیم گیری با استفاده از تحلیل پوششی داده های تصادفی

روند صنعتی شدن کشور های توسعه یافته نشان می دهد که برنامه ریزی مناسب و استفاده ی بهینه از منابع و امکانات به عنوان هدف اصلی در فرآیند توسعه در این کشورها مدنظر بوده است . استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها (DEA) علاوه بر تعیین میزان کارایی نسبی ، نقاط ضعف سازمان رادر شاخص های مختلف تعیین کرده و با ارائهی میزان مطلوب آن ها، خط مشی سازمان را به سوی ارتقای کارایی و بهره وری مشخص می کند. تحلیل پوششی داده ها که امروزه در تعیین کارایی و ارزیابی عملکرد سازمان ها، به ویژه موسسات خدماتی کاربرد گسترده ای یافته است، از نواقص عمده ای نیز برخوردار است، از مهم ترین مشکلات می توان به عدم پیش بینی کارایی، توزیع غیر واقعی اوزان به ورودی ها و خروجی های مدل و تعدد شعب کارا اشاره کرد، از این رو با وارد کردن تاثیرات تصادفی عوامل محیطی بر ورودی ها و خروجی های تحت بررسی هنگام تخمین کارایی، می توان از یک مدل ریاضی مبتنی بر تحلیل پوششی داده های تصادفی بهره برد.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده های تصادفی ، کارایی ، ابرکارایی ، رتبه بندی ، برنامه ریزی با قیود احتمالی.