اثربخشی برنامه مداخله ای کودکان طلاق بر بهبود راهبردهای خودکنترلی و سازه های تاب آوری آنان

خانواده کارکردهای مختلفی برای اعضای خود، مخصوصا کودکان دارد؛ مثل احساس تعلق و دلبستگی، فرهنگ پذیری و اجتماعی شدن، تکوین شخصیت، ارضای نیازهای عاطفی، شکل گیری هویت شخصی و جمعی. فرو پاشی خانواده مخصوصا در شکل طلاق در همه این کارکردها اختلال ایجاد می کند و از آن جا که گروه کودکان، مهمترین مرحله تحولی را طی می کنند گزینه های مناسب تری برای دریافت بیشترین آسیب های طلاق هستند (داهل ، هانسن و ویگنس ، ۲۰۱۴). ناکامی ها، نیازهای ارضا نشده، تعارض های شناختی و رفتاری کودکان خانواده های گسسته، پریشان و ناسازگار، زمینه های لازم بروز جرائم فردی و اجتماعی را مهیا می کند (حسینی نثار و فیوضات، ۱۳۹۰). کمک به به زیستی روانی و کیفیت بخشی به احساس و شناخت این کودکان از گرفتار شدن آنان در چرخه معیوب تعاملات اجتماعی می کاهد.

کلیدواژه ها:

طلاق ، عدم کنترل احساسات ، اجتماع گریزی ، انزوا ، گوشیه گیری ، دانش آموز.