بررسی وضعیت ربات صنعتی در صنایع و موسسات آموزشی: فناوری های نوظهور، چالش ها و آینده همکاری رو به رشد با انسان ها

در دهه گذشته، کشورهای اروپایی و شرکت های گوناگون، به ویژه شرکت های آلمانی، تلاش کرده اند تا با ادغام آخرین ربات ها و فناوری های مرتبط در فرآیندهای تولید، مزیت رقابتی در تولید به دست آورند؛ برای مثال، ربات های مشارکتی (کوبات ها) که می توانند مستقیما با کارگران کار کنند، به جای اینکه به دلایل ایمنی توسط قفس از هم جدا شوند، ابزار ممکنی برای بهبود بهره وری بدون کاهش قابل توجه اشتغال ارائه می دهند؛ با این حال، موفقیت و وسعت تلاش ها برای به روزرسانی کارخانه های اروپایی به دلایل مختلف نسبتا متوقف و نابرابر بوده است.اول، استفاده از این فناوری های جدید، مستلزم بازنگری قابل توجهی در مورد ماهیت و استفاده از ربات ها و همچنین رفع موانع فنی و اقتصادی است. فن آوری های رباتیک صنعتی سنتی عمدتا برای کارهای تولیدی بسیار تکراری استفاده می شوند که معمولا در طول عمر خط تولید تغییر نمی کنند و می توانند بدون دخالت انسان به طور قابل اعتماد انجام شوند؛ این قضیه تا حدی به این دلیل است که ربات های صنعتی سنتی نسبتا انعطاف ناپذیر هستند و برای ادغام در خطوط تولید به طراحی و تلاش برنامه نویسی گسترده نیاز دارند؛ یکپارچه کننده ها، که شرکت هایی هستند که این فرآیند یکپارچه سازی را انجام می دهند، اغلب برای ایجاد به روزرسانی های کوچک در خطوط تولید، که منجر به فرآیندهای یکپارچه سازی فناوری می شود که می تواند زمان و سرمایه بر باشد، مورد نیاز است؛ همچنین، رابط های برنامه نویسی ربات و پروتکل های ارتباطی در حال حاضر استاندارد نیستند و این به همراه سخت افزار و مشخصات ربات که بین شرکت ها متفاوت است، به چالش های یکپارچه سازی می افزاید. هر سیستم مختلف، به دانش و تخصص متفاوتی برای استفاده در ارتباط با سایر فناوری ها نیاز دارد؛ بنابراین، ربات های صنعتی اغلب صرفا برای تولید با حجم بالا که در شرکت های تولیدی بزرگ انجام می شود، مقرون به صرفه هستند و برای شرکت های کوچک و متوسط که بر تولید با تنوع بالا و با حجم کم تمرکز می کنند، منطق اقتصادی کمتری دارند.دوم، آخرین فناوری خود هنوز ممکن است محدودیت هایی داشته باشد؛ ربات های سبک وزن یا مشارکتی (کوبات ها) می توانند آنقدر کند یا دارای بار محدود باشند که برای برخی کاربردهای صنعتی منطقی نباشند؛ استفاده از رابط های برنامه نویسی ربات نیز اغلب دشوار است و به دانش برنامه نویسی گسترده نیاز دارد، که توانایی کارگران خط را برای تغییر کاربری آسان ربات ها برای بهبود کارایی یا برآورده کردن تقاضاهای در حال تغییر در فرآیندهای تولید محدود می کند؛ همچنین، فناوری ها و نرم افزارهای جدید و نوظهور هنوز نمی توانند برخی از وظایف کلیدی را انجام دهند؛ برای مثال، ربات ها هنوز در عملیات هایی که شامل گرفتن اشیاء است، مانند فرآیندهای جمع آوری زباله، توانایی بسیار کمتری نسبت به انسان ها دارند و سیستم های حسگری که ربات ها برای درک محیط اطراف خود استفاده می کنند، هنوز در استحکامی که می توانند در تنظیمات کارخانه به دست آورند، محدود هستند. طبق سناریوی فعلی، افزایش سریعی در استفاده از ربات ها در صنایع برای اهداف مختلف به منظور افزایش بهره وری و بیشتر ایمنی کارگران وجود دارد. ربات ها ممکن است به سازمان کمک کنند تا در یک بازه زمانی کوتاه توسعه یابد؛ اما از طرف دیگر، لازم است در مورد مشکلات مدیریت ربات بحث شود. ربات ها در موسسات آموزشی، انتقال دانش را با تجربه دستی در علم و فناوری، دانش زبان انگلیسی فراهم می کنند؛ زیرا ربات نقش معلم (ربات انسان نما) را ایفا می کند. تبدیل اتوماسیون به مرحله بعد با استفاده از ربات ها و روش های مختلف تولید مدرن، به کمک سیستم مدیریت پایگاه داده (اینترنت اشیا) است. در Industry ۴.۰، ربات های صنعتی به عنوان یکی از محرک های مهم عمل می کنند؛ پیشرفت های فناوری در روش های سیستم بازوی رباتیک، همکاری آن با انسان و محیط بدون ساختار را بهبود بخشیده است. هدف این مقاله، بررسی مزایا و معایب ربات صنعتی در صنایع و نشان دادن کاربرد بازوی رباتیک در صنایع با همکاری انسان و نقش آن در موسسات آموزشی است.

کلیدواژه ها:

ربات ها ، بهره وری موسسات آموزشی ، همکاری انسانی ، کوبات ها ، SME ، رباتیک