پیش بینی درگیری شغلی براساس سواد برنامه ریزی درسی، تدریس تحولی، خودکارآمدی تدریس و مهارت های ارتباطی در معلمان مقطع ابتدایی

این پژوهش باهدف پیش بینی درگیری شغلی بر اساس سواد برنامه ریزی درسی، تدریس تحولی، خودکارآمدی تدریس و مهارت های ارتباطی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل معلمان مقطع ابتدایی شهر کوهنانی به تعداد ۳۹۶ نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقهای تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه درگیری شغلی، سواد برنامه ریزی درسی، تدریس تحولی، خودکارآمدی تدریس و مهارت های ارتباطی استفاده شد. روایی محتوایی پرسش نامه ها تایید و پایایی آنها به ترتیب ۸۵/۰، ۹۰/۰، ۷۹/۰، ۸۹/۰، ۸۲/۰ به دست آمده و برای تجزیه وتحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد) و روش های آمار استنباطی (آزمون های نرمال بودن، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام) تحت نرم افزار spss نسخه ۲۳ استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین سواد برنامه ریزی درسی و درگیری شغلی، بین خودکارآمدی تدریس و درگیری شغلی، بین تدریس تحولی و درگیری شغلی و بین مهارت های ارتباطی و درگیری شغلی رابطه معناداری وجود دارد و مولفه های سواد برنامه ریزی درسی، تدریس تحولی، خودکارآمدی تدریس و مهارت های ارتباطی قدرت پیش بینی درگیری شغلی را دارند. نتیجه کلی اینکه سواد برنامه ریزی درسی، تدریس تحولی، خودکارآمدی تدریس و مهارت های ارتباطی از جمله متغیرهای موثر بر درگیری شغلی معلمان است که لازم است پژوهشگران حوزه تعلیم وتربیت نگاه ویژهای به این متغیرها داشته باشند.

کلیدواژه ها:

درگیری شغلی ، سواد برنامه ریزی درسی ، تدریس تحولی ، خودکارآمدی تدریس ، مهارت های ارتباطی