اثربخشی آموزش تاب آوری بر عزت نفس مادران دارای کودک مبتلا به دیابت نوع یک: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: دیابت نوع یک یکی از متداول ترین بیماری های مزمن دوران کودکی به شمار می رود. تشخیص و وجود بیماری مزمن در کودک برای والدین به خصوص مادر که مسوولیت نگهداری از کودک را برعهده دارد؛ تنیدگی، نگرانی و مشکلاتی را به وجود می آورد. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر عزت نفس مادران دارای کودک مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی ۶۰ مادر دارای کودک مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه کننده به کلینیک های دیابت شهرستان های گنبدکاووس و گرگان در استان گلستان طی سال های ۱۴۰۲-۱۴۰۱ انجام شد. مادران به روش در دسترس انتخاب و با استفاده از جدول اعداد تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. پروتکل آموزش تاب آوری برای گروه مداخله به صورت گروه های ۵ نفری به مدت ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای طی ۲ ماه اجرا شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه عزت نفس Coopersmith (Coopersmith Self-Esteem Inventory: SEI) بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. امتیازدهی عزت نفس ضعیف، متوسط و قوی به ترتیب با کسب نمرات ۲۶ و کمتر، نمرات ۴۳-۲۷ و نمرات بیش از ۴۴ لحاظ شدند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار ابعاد عزت نفس عمومی (۲۲.۷۳±۳.۲۶)، اجتماعی (۷.۳۲±۰.۷۹)، شغلی / اجتماعی (۷±۱.۴۶) و عزت نفس کلی (۴۴.۷۳±۵.۰۳) مادران گروه مداخله در مقایسه با مادران گروه کنترل در پس آزمون افزایش آماری معنی داری یافتند (P<۰.۰۵). میانگین و انحراف معیار نمرات عزت نفس مادران گروه مداخله در ابتدای مطالعه متوسط و در پس آزمون قوی ارزیابی شد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: آموزش تاب آوری سبب افزایش عزت نفس مادران دارای کودک مبتلا به دیابت نوع یک گردید.

کلیدواژه ها:

Mothers ، Child ، Diabetes Mellitus Type ۱ ، Self Esteem ، Resilience ، مادران ، کودکان ، دیابت نوع یک ، تاب آوری ، عزت نفس