بررسی رابطه یادگیری الکترونیک با انگیزش: نقش میانجیگری احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان حاشیه نشین دوره دوم متوسطه بهارستان ۲

پژوهش حاضر با هدف رابطه یادگیری الکترونیک با انگیزش و میانجیگری احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان حاشیه نشین دوره دوم متوسطه بهارستان ۲ انجام گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان حاشیه نشین دوره دوم متوسطه بهارستان ۲ به تعداد ۱۸۲۷۳ نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران ۳۷۹ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های یادگیری الکترونیک واتکینز و همکاران (۲۰۰۴)، انگیزش توان، چین و شی (۲۰۰۵) و احساس تعلق به مدرسه بری و همکاران (۲۰۰۴) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی و الگویابی معادلات ساختاری) در نرمافزار Smart PLS استفاده شد. نتایج نشان داد که یادگیری الکترونیکی بر انگیزش تاثیر مستقیم دارد. همچنین احساس تعلق بر مدرسه بر انگیزش تاثیر مستقیم داشت. نتایج مدل معادلات ساختاری نیز نشان داد که در رابطه بین یادگیری الکترونیکی با انگیزش، احساس تعلق به مدرسه میتواند نقش میانجی را ایفا کند و تاثیر غیر مستقیم بر رابطه یادگیری الکترونیک و انگیزش داشت. با توجه به یافته ها پیشنهاد میگردد سیستگذاران و برنامه ریزان آموزشی به شناسایی نقاط ضعف و محدودیتهای پیاده سازی یادگیری الکترونیکی و عوامل موثر بر آن خواه مربوط به دانش آموزان، معلمان یا زیرساختها بپردازند و راهکارها و اقدامات لازم را جهت رفع این معضلات ارائه نمایند و با برگزاری کارگاه ها و سمینارهای انگیزشی انگیزش و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان را ارتقاء دهند.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیک ، انگیزش ، احساس تعلق به مدرسه ، دانش آموزان حاشیه نشین بهارستان .۲