نقش تربیت دینی و فرزندپروری اخلاقی در پیشگیری از بزه کاری های اجتماعی

مسئله "تعلیم و تربیت" از نظر روشی و بینشی از موضوعات مورد بحث در فلسفه ی دین و فلسفه ی اخلاق است که در دانش های دیگری همچون روانشناسی، الهیات و ادبیات قابل بررسی است. نویسنده ضمن اذعان به گستردگی بحث با رویکرد فلسفی دینی کوشیده است، این مقوله را با توجه به زمینه های معرفتی و وجودشناسی بررسی کند. به همین منظور ابتدا به "اخلاق تعلیم و تربیت" و شاخه های مهم آن پرداخته شده است .این نوع واکاوی نشان می دهد که هدف معلم یا متربی از تعلیم و تربیت چیست؟ و گاه این دو واژه ؛ یعنی "تعلیم" و "تربیت" به معنای مشابه و گاه در معنای "education" به کار رفته است.معنای "فرزندپروری" نیز گاهی شامل جلوه های گوناگونی از زندگی اعم از تولد، نوجوانی، جوانی و ... می شود و گاهی مراد آن، مسائل زندگی اعم از درد و رنج، عشق، تناهی، شرور و آفات و ... است. با نگاهی به اندیشه های فلسفی که زیر بنای تربیت دینی است ، سعی بر آن شده تا دیدگاه های تعلیم و تربیت به طور کلی و مهم ترین راهکارهای برآوردن "نیاز"ها و "خواسته"های کودکان در جهت سلامت روانی و نیل به معرفت دینی بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، فرزندپروری ، اخلاق اسلامی ، خانواده ، جامعه