پایش خشکسالی اقلیمی لاهیجان با شاخص های RAI، ZSI ، DI، PNPI و SPI

خشک سالی یک پدیده طبیعی با قدرت مخرب بسیار است که تاثیرات خود را در مقیاس های زمانی و مکانی مختلف آشکار می کند. با تغییرات اقلیمی ، این احتمال وجود دارد که رویدادهای خشک سالی شدیدتر شوند. پایش خشک سالی یکی از عوامل مهم و کلیدی در مدیریت خشک سالی به ویژه در مناطق مستعد و در معرض خطر خشک سالی است . بارش مهم ترین عامل در تعیین و ارزیابی خشک سالی هواشناسی می باشد بنابراین در این تحقیق شاخص های RAI، ، DI، PNPI و SPI برای بیان وضعیت خشک سالی در ایستگاه سینوپتیک لاهیجان با استفاده از دادههای بلندمدت بارندگی بین سالهای ۲۰۲۲- ۲۰۰۵ مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مقادیر محاسباتی شاخص SPI ضمن همبستگی بالاتر با مجموع بارندگی سالانه و تناسب بارش بیشینه و کمینه در برآورد مقدار شاخص ، بهترین و کارآمدترین روش ارزیابی خشک سالی در ایستگاه مورد مطالعه خواهد بود و پیش بینی خشک سالی با روشهای دیگر دارای خطاهایی در این محدوده زمانی بوده که نشاندهنده مزیت نسبی روش SPI به سایر روشهای پایش خشک سالی برای ایستگاه مورد مطالعه می باشد.

کلیدواژه ها:

خشک سالی ، هواشناسی ، بارندگی ، پایش .