آمایش سرزمین و توسعه منابع انسانی

پایه اصلی هر سازمان را منابع انسانی آن تشکیل می دهد که از آن به عنوان ثروت یک سازمان یاد می شود، و بالطبع آموزش و توسعه منابع انسانی یک امر ضروری است ، برای استفاده بهتر و موثر از قابلیت های انسانی در راستای بهبود درآمد و اشتغال، آمایش سرزمین نقشی اساسی دارد. آمایش سرزمین علمی است که با توجه به ویژگی های اکولوژیک سرزمین و شرایط اقتصادی - اجتماعی آن، نوع استفاده بهینه از سرزمین را مشخص می سازد، در برنامه ریزی آمایش سرزمین سیاست و خط مشی کلی توزیع فعالیت ها مشخص می شود و توزیع جغرافیایی جمعیت و سکونتگاه ها و نحوه استفاده از اراضی کشور مد نظر قرار می گیرد. طبق ضوابطی با نگرش بازده پایدار و در خور بر حسب توان و استعداد کیفی و کمی سرزمین برای استفاده های مختلف انسان از آن، به تعیین نوع کاربری از سرزمین می پردازد. این مقاله که به روش مروری و با استفاده از منابع مکتوب و سایت های اینترنتی تدوین شده است ، تلاش دارد، به شناسایی نقش آمایش سرزمین در توسعه منابع انسانی پرداخته و در این زمینه راهکارهایی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، برنامه ریزی ، توسعه انسانی ، توسعه اقتصادی ، توسعه اجتماعی