بررسی تاثیر آموزش راه حل محور بر مهارت های ارتباطی و سازگاری اجتماعی معلمان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش راه حل محور بر مهارتهای ارتباطی و سازگاری اجتماعی معلمان بود. جامعه آماری این پژوهش شاملکلیه معلمان مرد مقطع ابتدایی شهرستان صالح آباد بود که ۱۸۰ نفر بودند. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، ۸دبستان انتخاب و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (۱۹۹۵) و پرسشنامه تجدید نظرشده مهارت های ارتباطی جرابک (۲۰۰۴) بر روی معلماناجرا و براساس نمره پرسشنامه های مربوطه، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند، نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طورتصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش آموزش راه حل محور را دریافت کرد و گروه کنترل در لیستانتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد کهآموزش راه حل محور به طور معناداری باعث افزایش مهارتهای ارتباطی و سازگاری اجتماعی معلمان شد. به طور خلاصه معلمانی که در گروهآزمایش بودند، نسبت معلمانی که در گروه گواه بودند، به طور معناداری مهارتهای ارتباطی و سازگاری اجتماعی آنها بهبود یافت. پیشنهادمی شود در پژوهشی اثر بخشی آموزش راه حل محور با سایر درمانها و نیز آموزش گروهی با مداخله و درمان فردی مقایسه شود.

کلیدواژه ها:

آموزش راه حل محور ، مهارتهای ارتباطی ، سازگاری اجتماعی ، معلم