بررسی رابطه آموزش مجازی و افزایش مشکلات اخلاقی با نقش میانجی خود راهبری در میان دانشجویان پسر دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تربت حیدریه

استفاده ی فراگیر از اینترنت در بین اقشار گوناگون و رده های سنی مختلف و پیشرفت روزافزون اطلاعات و ارتباطات مسائل اخلاقی جدیدی رادر سطوح مختلف جامعه به وجود آورده است با وجود اینکه اهمیت آموزش مجازی برای همگان مسلم ،است اما یک سری مسائل از قبیل اصولاخلاقی آموزش مجازی هنوز به طور کافی مشخص نشده است لذا هدف اصلی این مقاله رابطه آموزش مجازی و افزایش مشکلات اخلاقیاست .پژوهش ازنظر هدف کاربردی بود که به روش همبستگی با استفاده از رگرسیون چندگانه انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل تمامدانشجویان پسردانشگاه آزاد تربت حیدریه بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای ۲۶۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که در ایامتعطیلی دانشگاه ها و اپیدمی کرونا که به صورت مجازی مشغول به تحصیل بودند و به طور داوطلبانه در این پژوهش مشارکت داشتند. ابزار گردآوریداده ها پرسشنامه پرسشنامه آموزش مجازی کیم و همکاران (۲۰۰۵) پرسشنامه قدرت نما بود. داده ها از طریق همبستگی و روش رگرسیونچندگانه با نرم افزار ایموس و. spss موردبررسی و تحلیل قرار گرفتند بر اساس یافته ها نتیجه گیری می شود که می توان از روی مولفه های آموزشمجازی میزان مشکلات اخلاقی و خود راهبری را پیش بینی کرد به عبارتی با توجه به ضرایب رگرسیون مفید بودن محتوای درک شده از آموزشمجازی بیشترین تاثیر را بر افزایش مشکلات اخلاقی دارد و سازگاری با آموزش مجازی بیشترین تاثیر را بر خوذ راهبری دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، مشکلات اخلاقی ، خود راهبری