اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه

زمینه و هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی ، نشخوار ذهنی و افسردگی زنان مطلقه انجام گردید .روش بررسی : این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی ( پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه شهرستان بابل که طبق فراخوانی که در کلینیک های مختلف و فضای مجازی داده شد، ۳۵ نفر بودند.حجم نمونه به صورت نمونه گیری در دسترس۳۰نفر است که در دو گروه ۱۵نفره گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند.پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف ( ۱۹۸۹) به عنوان پیش آزمون اجرا و سپس برای گروه آزمون جلسات درمان شناختی رفتاری اجرا گردید. متغیر مستقل شامل ۸ جلسه درمان شناختی رفتاری به مدت ۹۰ دقیقه برگزار شد. از روشهای آمار توصیفی و استنباطی به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات بهره گرفته شد. در بخش آمار توصیفی با استفاده از شکلها به بررسی نحوه توزیع متغیرهای جمعیت شناختی پژوهش پرداخته شد. در بخش استنباطی با استفاده از آزمونهای کلموگروف اسمیرنوف و آزمون مانکوا به آزمون فرضیات تحقیق پرداخته شد.یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده، در آزمون فرضیه سطح معنا داری برای گروه آزمایش کوچکتر از مقدار ۰۵/۰ و برای گروه گواه بزرگتر از مقدار ۰۵/۰ می باشد بنابراین درمان شناختی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه تاثیر گذار بوده است . با توجه به میانگین بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه قبل از آموزش درمان شناختی (۳۳.۱۷۶) و بعد از آموزش درمان شناختی رفتاری (۶۰.۲۱۴) می باشد ، می توان گفت که آموزش درمان شناختی رفتاری تاثیر مثبتی بر بهبود بهزیستی روانشناختی و تاثیر منفی بر نشخوار ذهنی و افسردگی زنان مطلقه داشته است .نتیجه گیری : براساس نتایج پژوهش می توان از درمان شناختی رفتاری برای افزایش سطح بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، بهزیستی روانشناختی ، زنان مطلقه