رابطه بین احساس پیوستگی و سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه احساس پیوستگی با سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی است و جامعه آماری پژوهش ، کلیه زنان مطلقه شهرستان بابل ۱۳۹۵ بودند. نمونه شامل ۱۳۰ نفر از تمامی زنان مطلقه بودند که ازدواج مجدد نداشتند، زیر نظر بهزیستی ، کمیته امداد، هسته های مشاوره مراکز دولتی و خصوصی ، هسته های مشاوره آموزش و پرورش و آموزش خانواده به روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند، انتخاب شدندو شرکت کنندگان با رضایت آگاهانه در این پژوهش شرکت کردند. بدین منظور برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونوفسکی (۱۹۸۷) و سازگاری پس از طلاق فیشر(۱۹۷۶) استفاده شد. دادههای بدست آمده با روش آماری رگرسیون چند متغیری و روش همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های پژوهش نشان داد که بین متغیر احساس پیوستگی و سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه ارتباط معناداری وجود ندارد. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که با مداخلاتی در حیطه تنظیم احساسات نمی توان به سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه کمک نمود.

کلیدواژه ها:

احساس پیوستگی ، سازگاری پس از طلاق ، زنان مطلقه