اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر تنظیم هیجان و سازش یافتگی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری خواندن

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر تنظیم هیجان وسازشیافتگی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری خواندن بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختروپسر مبتلا به ناتوانی های یادگیری مقطع دبیرستان شهر ساری را شامل می شود که درسال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند و برنامه درمانی شناختی رفتاری در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای روی گروه آزمایش اجرا شد. دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامه تنظیم هیجان وپرسشنامه سازشیافتگی دانش آموزان ا.کی .سینها(۱۹۹۳) از افراد هر دو گروه جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روشهای توصیفی و تحلیل کواریانس در نرم افزار spss نسخه ۲۳ انجام گرفت . یافته های تحلیل کواریانس نشان داد که برنامه درمانی شناختی رفتاری موجب افزایش تنظیم هیجان در سطح معنی داری (۰۵/۰(p< و افزایش سازشیافتگی در سطح معنی داری (۰۵/۰(p< شد. بحث و نتیجه گیری : به نظر می رسد که درمان شناختی رفتاری می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مناسب برای افزایش تنظیم هیجان و سازشیافتگی در دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری خواندن به کار رود.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان ، درمان شناختی رفتاری ، سازشیافتگی ، ناتوانی یادگیری خواندن