بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی در ارتقاء تئوری ذهن دانش آموزان پرخاشگر و سنجش پایداری اثر آن

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت­های اجتماعی در ارتقاء تئوری ذهن و سنجش پایداری اثر حاصل از این آموزش بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش­آموزان دختر و پسر مدارس راهنمایی دولتی و غیرانتفاعی شهر اردبیل در سال تحصیلی ۸۹ بود. برای انجام این پژوهش ۶۰۰ نفر (۳۰۰ دختر و ۳۰۰ پسر) از دانش­آموزان دختر و پسر پایه­های اول، دوم و سوم راهنمایی از طریق نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند. با استفاده از مقیاس پرخاشگری گزینش همسالان گریک و گروت پیتر (۱۹۹۵) و نیز آزمون پرخاشگری مبتنی­بر ملاک­های چهارمین راهنمای تجدیدنظر شده آماری و تشخیصی اختلالات روانی (DSM IV-TR) (۲۰۰۳)، ۸۰ نفر دانش­آموز پرخاشگر (۳۶ دختر و ۴۴ پسر) انتخاب شد. تکالیف تئوری ذهن پیشرفته هپی (۲۰۰۳) برای همه دانش­آموزان پرخاشگر اجراء شد و سپس از طریق جایگزینی تصادفی، آزمودنی­ها به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برنامه آموزش مهارت­های اجتماعی در طی ۱۰ جلسه آموزش هر جلسه ۵/۱ ساعت برای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه کنترل مبنای مقایسه قرار گرفت و آموزش دریافت نکرد. بعد از اتمام برنامه آموزش، تکالیف تئوری ذهن به عنوان پس آزمون اول برای هر دو گروه اجرا شد و به منظور سنجش پایداری اثر آموزش مهارت­های اجتماعی ۲۰ روز بعد از اجرای پس آزمون اول،  تکالیف تئوری ذهن به عنوان پس آزمون دوم اجراء شد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه­گیری مکرر روی یک عامل و تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت نتایج نشان داد که آموزش مهارت­های اجتماعی، تئوری ذهن دانش­آموزان پرخاشگر گروه آزمایش را به­طور معناداری در مقایسه با گروه کنترل ارتقاء داد و نیز این آموزش بعد از ۲۰ روز از پایداری اثر مناسبی برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های اجتماعی ، تئوری ذهن ، پرخاشگری