بررسی رابطه ی متغیرهای باورهای هوشی، عزت نفس و انگیزه ی پیشرفت با کارآفرینی در دانشجویان دانشگاه پیام نور استان های آذربایجان شرقی و غربی

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین رابطه­ی متغیرهای باور هوشی، عزت­نفس و انگیزه پیشرفت با کارآفرینی در دانشجویان دانشگاه پیام­نور استان­های آذربایجان­شرقی و غربی می­باشد. تعداد نمونه برابر ۸۴۸ نفر دانشجو، ۴۵۰ نفر دانشجوی زن و ۳۹۸ نفر دانشجوی مرد با روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی انتخاب شده بودند. برای تحلیل داده­ها علاوه بر روش­های توصیفی میانگین و انحراف معیار از ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه برای آزمون فرضیه­ها استفاده شد. روش تحقیق از نوع توصیفی و به شیوه­ی همبستگی انجام شده است. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه­های باورهای هوشی بابایی(۱۳۷۷)، عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۷۶) انگیزه پیشرفت هرمانز (۱۹۷۰) و کارآفرینی روبینسون و همکاران (۱۹۹۱) است. نتایج نشان داد که همبستگی انگیزه­ی پیشرفت با کارآفرینی در سطح ۰۱/۰ معنی­دار است. همچنین همبستگی­های عزت نفس و باورهای هوشی با کارآفرینی در سطح ۰۱/۰ معنی­دار می­باشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می­دهد که متغیرهای پیش­بین این پژوهش (باور هوشی، عزت­نفس و انگیزه­ی پیشرفت( توانایی پیش­بینی واریانس متغیر ملاک (کارآفرینی) را دارا هستند.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، باورهای هوشی ، عزت نفس ، انگیزه پیشرفت