مدیریت ذینفعان و ارزش شرکت در طی مراحل چرخه عمر: رویکرد جریانات نقدی

تئوری ذینفعان بیان میکند که مدیران باید شرکت را با هدف به حداکثر رساندن رفاه اجتماعی همه اعضاء اداره کنند؛ در مقابل، نظریه حداکثرسازی ثروت سهامداران قرار دارد که تاکید اصلی آن بر حداکثر کردن ارزش برای سهامداران و درنتیجه، بیشینه کردن رفاه اجتماعی است. پرسش اساسی در پژوهش حاضر این است که آیا ممکن است شرکتها بتوانند داراییهای سهامداران را در چارچوب تئوری نمایندگی افزایش دهند و همزمان نیاز طیف وسیعی از ذینفعان را برآورده سازند و ارزش شرکت نیز در سطح مطلوبی قرار گیرد؟ از سوی دیگر، طبق نظریه چرخه حیات شرکتها، واحدهای تجاری در مراحل مختلف چرخه عمرشان دارای الگوهای رفتاری خاصی هستند؛ بنابراین، در این پژوهش با رویکرد جریانات نقدی، به بررسی تاثیر مدیریت ذینفعان بر ارزش شرکت در طی مراحل مختلف چرخه عمر پرداخته شده است. جهت نیل به این هدف، تعداد ۱۲۶ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال ۱۳۸۸ الی ۱۳۹۷ مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج برآورد مدلهای رگرسیونی با رویکرد حداقل مربعات تعمیمیافته، گویای این حقیقت بود که بین مدیریت ذینفعان و ارزش شرکت، رابطه منفی و معنادار وجود دارد و بررسی آزمون Z کرامر نشان داد که این رابطه در مراحل مختلف چرخه عمر (رشد، بلوغ و افول)، تفاوت معناداری دارد. در مجموع، نتایج حاکی از این موضوع است که مدیریت ذینفعان در محیط تجاری ایران در جهت منافع سهامداران صورت میگیرد و مفهوم تئوری نمایندگی از برجستگی و نمود بیشتری برخوردار است. نتایج پژوهش حاضر میتواند سیاست گذاران حوزه های مختلف قوانین و استانداردهای حسابداری را با تکیه بر تامین نیازهای اطلاعاتی ضروری ذینفعان متنوع یاری رساند.

کلیدواژه ها:

تئوری نمایندگی ، تئوری ذینفعان ، مدیریت ذینفعان ، چرخه عمر ، ارزش شرکت ، جریانات نقدی