روشی جدید برای حل مساله حمل و نقل توسعه یافته با استفاده از DEA

تحلیل پوشش دادها (DEA)، یک روشٍ ریاضی است که کارایی نسبی یک مجموعه از واحدهای تصمیم گیری (DMU)، را ارزیابی می کند. کاربردهای زیاد DEA، منجر به توسعه های جدید رد مفاهیم و اصول وابسته به DEA شده است. یکی از کاربردها در مساله حمل و نقل می باشد که از مهمترین و موفقیت آمیز ترین موضوعات وابسته به تحقیق در عملیات می باشد در مساله حمل و نقل استاندارد، فرمول بندی مساله بر اساس حداقل نمودن هزینه یا افزایش سود در حمل کالا از هر مبدا به هر مقصد است، به نحوی که ارسال کالا نیز مطابق میزان موجودی و تقاضای هر یک از مبدا و مقصدها باشد. در بسیاری از کاربردهای این مدل، معمولا چندین شاخص در مساله حمل و نقل مطرح می شود که تعدادی از شاخص ها باید مینیمم و تعدادی باید ماکزیمم گردد. این شاخص ها را می توان به عنوان معیارهای ورودی ها و خروجی ها در مدل در نظر گرفت. علاوه بر این ممکن است تصمیم گیرنده اهداف مختلفی برای هر ارسال داشته باشد که ممکن است این اهداف در تضاد با یکدیگر نیز باشند. بنابراین مدل حمل و نقل استاندارد به تنهایی نمی تواند جوابگو بوده و مساله واگذاری با بررسی ورودی ها و خروجی های چند گانه توسعه داده شده و به صورت یک مساله برنامه ریزی خطی کلاسیک، مدل سازی گردیده است. توسعه مساله حمل و نقل با بررسی ورودی ها و خروجی های چند گانه برای هر مسیر با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها از روشهای توسعه یافته اخیر در این زمینه است. در این مقاله یک مدل اصلاحی برای تحلیل پوششی داده ها در مسئله واگذاری توسعه یافته، پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده ها ، مساله تخصیص مکان