رضایت دانشجویان دانشگاه بدخشان از آزمون، اندازه گیری، سنجش و ارزشیابی پیشرفت تحصیلی شان توسط استادان در جریان سال ۱۴۰۲ه خ

ارزیابی داوری ارزشی در مورد شئی یا فرد است که به صورت سیستماتیک انجام می شود. ارزیابی آموزشی یک وظیفه کلی معلم و جزئی ناگسستنی پروسه تدریس است. هدف این تحقیق دریافت میزان رضایت دانشجویان ذکور دانشگاه بدخشان از آزمون، اندازه گیری، سنجش و ارزشیابی پیشرفت تحصیلی شان توسط استادان این نهاد علمی در جریان سال ۱۴۰۲ است. این تحقیق از لحاظ هدف کاربرد و از لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی مقطعی و از لحاظ تجزیه و تحلیل کمی و کیفی می باشد. جامعه آمار ۳۵۲۱ دانشجو طبقه ذکور ۲۶ گروه و در ۹ دانشکده این دانشگاه از صنف اول تا صنف چهارم و تعداد نمونه بیشتر از حد معیاری طبق جدول مورگان(۳۵۴) تن از دانشجویان رشته ها و تعداد داخله صنف های مختلف به روش خوشه ی تعیین و در هر صنف نمونه ها به صورت تصادفی انتخاب گردیده است. ابزار تحقیق پرسشنامه و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از ورژن ۲۴ SPSS تحلیل و تجزیه گردیده است. یافته ها نشان می دهد که دانشجویان از شیوه آزمون، اندازه گیری نمرات و سنجش فعالیت ها، مواد و پروگرام آموزشی استادان اکثرا رضایت دارند و از ارزشیابی پیشرفت تحصیلی شان اکثر دانشجویان ناراضی هستند. به این عقیده اند که عدالت در نمره دهی رعایت نمی شود.. در نتیجه می توان گفت که مهارت های استادان در قسمت طرح سوال های آزمون ها، اندازه گیری و سنجش فعالیت های آموزشی دانشجویان بسیار خوب است و در قسمت داوری ارزشی از پیشرفت تحصیلی دانشجویان به آموزش های مسلکی نیازمند اند.

کلیدواژه ها:

تدریس ، رضایت ، آزمون ، اندازه گیری ، سنجش ، ارزیابی پیشرفت تحصیلی ، ارزیابی برای تدریس ، ارزیابی تدریس ، ارزیابی از تدریس