اثر عدم قطعیت سیاستی و اقتصادی بر بی ثباتی بخش بانکی در بورس اوراق بهادار تهران (رویکرد پارامتر – متغیر زمان)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر عدم قطعیت (نااطمینانی) اقتصادی و­ سیاست­های دولتی بر بی­ثباتی قیمتی بخش بانکی در  بورس اوراق بهادار تهران با در نظر گرفتن ناپایداری ساختاری در پارامترهای مدل می­باشد. در این راستا، به منظور برآورد نااطمینانی متغیرهای پژوهش، انواع مدل های متقارن، نامتقارن و غیر خطی GARCH برآورد شده و در نهایت بر اساس معیارهای اطلاعاتی و معنی­داری ضرایب عدم تقارن، مدل EGARCH به عنوان الگوی بهینه انتخاب گردید. در ادامه تاثیر شاخص­های نااطمینانی بر بی­ثباتی شاخص بخش بانکی در قالب مدل خودبازگشتی برداری پارامتر متغیر-زمان (TVP-VAR) مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از داده­های ماهانه در دوره زمانی ۱۳۸۹:۴-۱۳۹۹:۶ استفاده شده است. نتایج برآورد نهایی مدل پژوهش حاکی از متغیر بودن ضرایب تاثیر شاخص­های نااطمینانی بر بی­ثباتی بخش بانکی است. به صورتی­که تاثیر عدم قطعیت سیاست­های دولتی (متغیر نااطمینانی درآمدهای مالیاتی) بر بی­ثباتی بخش بانکی در ابتدا منفی و در انتهای دوره مثبت برآورد شده است. بر اساس توابع عکس­العمل آنی (IRF)، تاثیر نااطمینانی تورم به عنوان شاخص نااطمینانی اقتصادی بر بی ثباتی بخش بانکی مثبت برآورد شده است. همچنین، تاثیر نااطمینانی سیاست­های دولتی از کانال نااطمینانی نرخ ارز تاثیری مثبت بر تلاطم بخش بانکی در بورس اوراق بهادار داشته­است. با این حال نااطمینانی سیاست­های دولتی بر اساس شاخص نااطمینانی درآمدهای مالیاتی تاثیرگذاری منفی بر بی­ثباتی قیمتی بخش بانکی داشته­است و این تاثیر به تدریج کاهش پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

عدم قطعیت اقتصادی ، عدم قطعیت سیاست های دولتی ، بی ثباتی بخش بانکی ، مدل خودرگرسیون برداری تعمیم یافته پارامتر متغیر زمان (TVP-VAR)