تحلیل شاخص های نشاط و سرزندگی در فضاهای شهری (نمونه موردی: منطقه ۶ شیراز)

زندگی در فضاهای عمومی شهری در مجموعه ای از اشکال و عملکردهای متنوعی به وقوع می پیوندد، فضاها باییستی بتوانند فعالیت ها و رفتار های متععدی همچون : پیاده روی، گفتگو، خرید، استفاده از امکانات برای سرگرمی، استراحت یا حتی گذراندن زمان به عنوان فعالیت های روزانه و ... را در بر بگیرند. این پژوهش با هدف تحلیل شاخص های نشاط و سرزندگی در فضاهای شهری در منطقه ۶ شیراز انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع کاربردی - همبستگی می باشد. جامعه آماری، شامل کلیه شهرندان محدوده منطقه ۶ شیراز می باشند که از بین جامعه ۳۸۰ نفر به عنوان نمونه آماری بر طبق فرمول کوکران انتخاب گردیده اند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته سرزندگی در پیاده راه شهری با توجه به نگرش شهروندان صورت پذیرفته است. پایایی پرسشنامه ها پژوهش با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفته است. در تحلیل آماری از آزمون رگرسیون استفاده شد. بر طبق نتایج حاصل از پژوهش ، فرضیه اول که ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین اندازه ی تاثیر متغیر عوامل اجتماعی بر سرزندگی در پیاده راه شهری ۵۳۶/۰ =R و ضریب تعیین برابر ۳۶۲/۰ = R۲، عوامل فعالیتی بر سرزندگی در پیاده راه شهری ۵۷۴/۰ =R و ضریب تعیین برابر ۳۲۷/۰ = R۲ می باشد در مورد فرضیه سوم تاثیر متغیر عوامل کالبدی بر سرزندگی در پیاده راه شهری ۵۴۶/۰ =R و ضریب تعیین برابر ۴۶۱/۰ = R۲ می باشد. لذا فرضیات پژوهش اثبات گردید.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، پیاده راه شهری ، منطقه ۶ شیراز.