بررسی مطلوبیت فضاهای باز محیط های دانشگاهی از نظر دانشجویان

با ارزیابی به عمل آمده از دانشگاه ها ملاحظه می گردد که بخش اعظم آن را دانشکده ها و کلاس های درس و سایر فضاهای بسته تشکیل می دهند و تمام توجهات برنامه ریزان و طراحان معطوف به فضاهای درونی است. در این میان، منظر و فضاهای بازشامل محوطه وباغچه ها از توجه شایسته مغفول مانده اند. دردانشگاه های ایران مطالعات و تحقیقات کاربردی با هدف ارتقاء کیفیت فضاهای باز دانشگاه ها درخدمت یادگیری دانشجویان، به جز چند مورد جزئی، انجام نشده است. در صورتی که این فضاها هم می توانند در پیش برد اهداف دانشگاه ها، علم و آموزش، نقش موثرتری داشته باشد. در این راستا، با توجه به خلا علمی وحرفه ای موجود، می توان از دانش معماری و حرفه منظر کمک قابل توجهی گرفت. در رابطه با نارسایی ها و ظرفیت های فوق، این مقاله نظریه ها ورویکردهای معماری منظر در رابطه با فضاهای باز دانشگاه ها را برای تقویت نقش این فضاها در یادگیری و آموزش دانشجویان بررسی نموده است و هدف نهایی آن استخراج عوامل مطلوبیت فضاهای باز محیط های دانشگاهی است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و همبستگی است. دراین رابطه با توجه به مختصات طراحی منظر و دست یابی به الگوهای طراحی منظر، با طرح پرسشنامه و اجراء آن در بین بیش از ۲۰۰ نفر از دانشجویان و فارغ التحصیلان معماری دانشگاه های ایران، نتایج استخراج، تجزیه و تحلیل شده است. جامعه آماری به شیوه نمونه گیری تصادفی از دانشکده های معماری دانشگاه های کشور انتخاب شده و اطلاعات در نرم افزار ذخیره، تجزیه و تحلیل و پردازش گردیده است . با بررسی اطلاعات به دست آمده چند فاکتور اصلی از عوامل مطلوبیت فضاهای باز محیط های دانشگاهی مشخص گردید و در ادامه پس از طی یک فرآیند علمی تاثیر پذیری آنها از یکدیگر تعیین شد.

کلیدواژه ها:

معماری منظر ، پردیس دانشگاه ، بعد اجتماعی ، فرهنگی منظر ، بعد اکولوژی منظر