اثر محلول پاشی گلایسین بتائین بر روی رشد و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه کلزا تحت تنش خشکی در مزرعه

به منظور بررسی نقش گلایسین بتائین در افزایش مقاومت به خشکی گیاه کلزا تحت تیمارهای مختلف تنش رطوبتی، آزمایشی با استفاده از طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار، بررسی شد. تیمار های آزمایشی شامل غلظت های مختلف گلایسین بتائین (۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی مولار) در ترکیب با دور آبیاری (۳، ۶ و ۹ روزه) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که کاربرد گلایسین بتائین به عنوان یک اسمولیت آلی به طور معنی داری، باعث افزایش قند و پرولین گیاه کلزا در شرایط محدودبودن رطوبت در دسترس (دور آبیاری ۶ و ۹ روز) در مقایسه با حالت عدم استفاده از این ماده (شاهد) شد. در دور آبیاری ۹ روزه، کاربرد ۲۰۰ میلی مولار گلایسین بتائین منجر به افزایش معنی دار وزن خشک و میزان کلروفیل برگ کلزا در مقایسه با شاهد شد. همچنین محاسبه شاخص های تحمل به خشکی نشان داد که مصرف گلاسین بتائین منجر به افزایش تحمل و ثبات تولید ماده خشک کلزا در دور آبیاری ۶ و ۹ روزه نسبت به دور آبیاری ۳ روزه شد. به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان دهنده نقش مثبت گلایسین بتائین در بهبود شرایط رشد گیاه کلزا در وضعیت کم آبیاری است.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ، قند ، پرولین ، کلروفیل ، اسمولیت های آلی ، گلایسین بتائین