بررسی اثر اشتغال در بخش صادراتی بر اشتغال محلی در شهرهای ایران: آزمون تجربی نظریه رشد مبتنی بر صادرات

در این مقاله به بررسی اثر اشتغال در بخش صادراتی بر روی رشد شهرها در ایران، با استفاده از نظریه رشد مبتنی بر صادرات پرداخته شده است. بر اساس نظریه رشد مبتنی بر صادرات، رشد اشتغال در شهرها تابعی از میزان اشتغال در بخش هایی است که محصولات خود را به منظور صادرات تولید می کنند. برای این منظور مطالعه ای به صورت مقطع عرضی روی حدود۱۳۰ مورد از شهرستان های کشور انجام شده است تا اثر افزایش اشتغال در بخش صادراتی، روی اشتغال محلی و کل، آزمون شود. برای تفکیک اشتغال در بخش های محلی و صادراتی از نسبت مکانی استفاده شده است. نتایج حاصل از محاسبه نسبت مکانی نشان می دهد که ترکیب و تعداد فعالیت های صادراتی در شهرستان ها با یکدیگر متفاوت است. از طرف دیگر نتایج حاصل از برآورد مدل نیز افزایش اشتغال در بخش صادراتی اثر مثبت و معنی داری روی اشتغال محلی و اشتغال کل در شهرستان های کشور دارد و تغییرات اشتغال در بخش صادراتی می تواند بخشی از تغییرات اشتغال محلی و کل را در شهرستان ها توضیح دهد. البته باید توجه داشت که افزایش اشتغال در بخش صادراتی تنها عاملی نیست که روی افزایش اشتغال در شهرستان های کشور تاثیر دارد. سایر متغیرها در این مقاله مورد بررسی قرار نگرفته است.

کلیدواژه ها:

: نظریه رشد مبتنی بر صادرات ، اشتغال بخش صادراتی ، اشتغال محلی