تعیین الگوی بهینه تخصیص تسهیلات بانکی به کمک منطق فازی با لحاظ شرایط ریسک (مطالعه موردی: تسهیلات اعطایی بانک کشاورزی تهران)

یکی از مهمترین وظایف بانک ها تخصیص تسهیلات و اعتبارات مالی به مشتریان برای انجام فعالیت های مختلف اقتصادی می باشد. بانک ها نهاده سرمایه را در قالب تسهیلات بانکی ارائه می دهند و تلاش دارند حداکثر مطلوبییت را از این کار کسب نمایند. این پژوهش قصد دارد تا با طراحی یک الگوی تصمیم گیری که مبتنی بر فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، برنامه ریزی ریاضی و منطق فازیست، مدیران و برنامه ریزان بانکی را در تخصیص بهینه تسهیلات و اعتبارات بانکی به متقاضیان آن در بخش های مختلف اقتصادی یاری نماید، به گونه ای که ضمن در نظر گرفتن قیود و محدودیت های پیش روی بانک، بیشترین مطلوبیت نصیب بانک گردد. تحقیق حاضر برای دوره زمانی ۸۷-۱۳۸۲ بر روی بانک کشاورزی-تهران انجام شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که الگوی فعلی تخصیص اعتبارات و تسهیلات بانک کشاورزی به زیر بخش های مختلف بهینه نبوده و نیاز به تعدیل در مقدار تسهیلات اعطایی به بخش های مختلف دارد. بر اساس نتایج، اولویت بانک در تخصیص منابع می بایست در مرتبه اول به بخش صنایع وابسته به کشاورزی و در نهایت به بخش های باغبانی، منابع طبیعی، طیور و ماشین آلات کشاورزی تغییر یابد. همچنین، نتایج نشان می دهد که در تخصیص بهینه منابع هزینه فرصت بانک در ارائه تسهیلات به بخش های مختلف متقاضی تسهیلات، صفر می باشد.

کلیدواژه ها:

تخصیص بهینه تسهیلات بانکی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، برنامه ریزی ریاضی ، منطق فازی ، ریسک