مبانی استاندارد و استانداردسازی در آموزش و پرورش

بررسی تاریخی کشورهای پیشرفته و یا در حال پیشرفت در شکوفایی اقتصادی و تحول نظام آموزشی آنان نشان دهنده توجه جدی مدیران و برنامه ریزان این کشورها به استاندارد و استانداردسازی در آموزش و ترویج آن در بین جامعه است، به طوری که هم اکنون در بسیاری از کشورها مقوله استاندارد در سالهای آخر مقطع تحصیلی دبیرستان و مقاطع مختلف دانشگاهی تدریس شده ضمن آنکه در این کشورها این امر به یک پدیده فرهنگی و اجتماعی حایز اهمیت تبدیل گردیده است. اگر چه به کار بردن لفظ استاندارد و استاندارد سازی بیشتر در حیطه ی صنعت و تولید به کار گرفته شده است اما باید توجه داشت که همه جا و همه چیز می تواند مورد توجه فرایند استاندارد سازی قرار گیرد. بطوری که طیف وسیعی از شئونات زندگی انسان که یکی از آنها مسئله تعلیم و تربیت است را می توان در این قالب جای داد.امروزه هیچ سازمان یا موسسه ای را نمی توان یافت که از جهت های گوناگون با امر استاندارد سروکار نداشته باشد. در این میان استاندارد کردن نظام آموزشی، به دلیل اینکه از ویژگی های خاصی برخوردار است اهمیت بیشتری را به خود اختصاص داده است. نظام آموزش و پرورش یک کشور حیاتی ترین و زیربنایی ترین بخش برای اقتصاد آن کشور محسوب می شود و در عین حال نهادی است که همه مردم به نوعی با آن مرتبط می باشند، بنابراین مردمی ترین نهاد نیز به شمار میآید. در کشور ما قریب به هفده میلیون و یکصد هزار دانش آموز و بیش از نهصد هزار نفر معلم و کارمند در بیش از ۱۳۸ هزار آموزشگاه به صورت مستقیم فعالیت دارند. با وجود این گستردگی و برای جلوگیری از بی راهه روی ها، نیاز به وجود چهارچوبهای مشخص برای انجام فعالیتهای گوناگون در این نظام به نام استاندارد و استاندارد سازی بیش از هر چیز احساس می شود. به طور کلی ۳ عامل عمده را می توان در توجه به استاندارد و استانداردسازی در آموزش و پرورش ذکر کرد.۱- افزایش فاصله علمی بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، در نتیجه توجهی که کشورهای توسعه یافته به امر استاندارد سازی در نظام آموزشی نموده اند. ۲- ظهور آگاهی هرچه بیشتر در بین جامعه نسبت به فواید بهره گیری از استانداردها در زمینه های مختلف. ۳- ضرورت جلوگیری از بی راهه رویها و تکیه بر چارچوبهائی مدون که از درجه اعتماد بالایی برخوردار باشند.

کلیدواژه ها:

استاندارد ، استانداردسازی در آموزش و پرورش