بررسی تطبیقی رفتار خوارج در دوران عمر بن عبد العزیز و سلفی های معاصر در مواجهه با انقلاب اسلامی

خوارج یکی از گروه های سیاسی کلامی مهم در دوران خلافت بنی امیه بهویژه عمر بن عبد العزیز به شمار میرفتند که قیامهای فراوانی را در تعارض با دستگاه خلافت در مناطق گوناگون ترتیب داده و خشونت بسیاری را از خود به نمایش گذاشتند. نویسندگان در این نوشتار به بررسی تطبیقی اقدامات نابخردانه خوارج در روزگار عمر بن عبد العزیز با جریانهای سلفی تکفیری معاصر به عنوان یکی از اندیشه های واپسگرا در رویارویی با انقلاب اسلامی و اندیشه های امام خمینی۱، میپردازند و ظهور هر دو جریان را علی رغم فاصله زمانی طولانی، ناشی از اموری همچون جهل و عدم تعمق در اندیشه دینی ارزیابی میکنند. از یافته های پژوهش استنباط میشود که خوارج و سلفیها را میتوان مجموعه ای از افرادی دانست که با وجود زمان بسیاری که مصروف عبادت میکردند، چندان از عقلانیت کافی برخوردار نبوده و اشخاصی با آگاهی و بصیرت اندک به شمار میرفتند. این ویژگی باعث گردید در تشخیص حق از باطل دچار خطا شده و در مسیر نادرستی گام بردارند.

کلیدواژه ها:

خلافت اموی ، خوارج ، عمر بن عبد العزیز ، سلفیگری ، انقلاب اسلامی ، تکفیری.