بررسی ظرفیت نهادها و گروه های اسلامی در جلوگیری از اقدامات تروریسم دولتی

تروریسم در لغت به معنای هراس افکنی و ایجاد وحشت است. این واژه که ریشه فرانسوی دارد، نخستین بار برای توصیف حکومت وحشت ژاکوبنها در جریان انقلاب فرانسه به کار رفت که بهموجب آن هزاران نفر در جریان مجازاتهایی کشته شدند که به سبب آن ترس و وحشت گسترده در میان مردم آن زمان فرانسه حاکم شده بود.در چند ده ه اخیر و به ویژه پس از حملات ۱۱ سپتامبر، تروریسم، توجه جدی جامعه جهانی را به خود اختصاص داده و هرروزه شاهد بحثها، پژوهشها و مقالات علمی در این زمینه هستیم؛ اما در این میان، متاسفانه »تروریسم دولتی« بهعنوان یکی از جنبه های مهم تروریسم، کمتر موردتوجه بوده و باوجود استعمال گسترده آن در ادبیات سیاسی و حقوقی، همچنان مبهم و فاقد تعریف روشن و پذیرفتهشده باقی مانده است.در اینجا تلاش بر این است تا ضمن تعریف تروریسم دولتی در چارچوب حقوقی و اسلامی موجود، دیدگاه ها و نظریات اندیشمندان برجسته حوزه تروریسم و انتقادات مطروحه نسبت به آن را موردبررسی قرار دهیم ویژگی مهم قاعده حقوقی، الزام آور بودن آن است. منشا این الزام و ملاک این مشروعیت، سوالی است که از دیرباز ذهن اندیشمندان اجتماعی و فیلسوفان حقوق اسلامی را بهخود مشغول کرده است. در پاسخ بهاین پرسش، مکاتب مختلف حقوقی دیدگاه های متفاوتی دارند. علم حقوق در کلانترین و بنیادیترین تقسیم خود، بر مبنای موضوع به دو شاخه بزرگ، یعنی »حقوق عمومی« و »حقوق خصوصی«، تقسیم شده و براساس قلمرو قاعده حقوقی و ارتباط آن فق با یک یا چند »دولت کشور«، به دو شاخه »حقوق ملی« (داخلی) و »حقوق بین الملل« (خارجی) تقسیم گردیده است.با توجه به جمعیت یک میلیارد و ششصد میلبون نفری که حدود ۲۴ درصد از جمعیت کل جهان را شامل میشوند، ۵۰ کشور مسلمانان و نیز ظرفیت بالای نهادهای بین المللی اسلامی در عرصه بین الملل و نیز حضور تشکلهای اسلامی با موضوعات فعالیت متنوع از قبیل اجتماعی، خیریه، فرهنگی و هنری در کشورهای اسلامی و غیر اسلامی، این امکان را به جامعه اسلامی میدهد تا از طریق افزایی کشورهای اسلامی در بحث حقوق بین الملل بشر دوستانه از گسترش اعمال تروریستی بر علیه کودکان، زنان و افراد غیر نظامی مسلمان که به وسیله برخی دولتها در قالب تهاجمات گسترده صورت میگیرد جلوگیری کند..

کلیدواژه ها:

حقوق ، بین الملل ، تروریسم ، دولت ، هم افزایی بین المللی