همدلی و همدردی در اسلام

تلاش برای فهم موقعیت زندگی دیگران و زمینه سازی برای پذیرش خود در میان دیگران بخشی از مهارتهای زندگی است. هر جا که به یاری و مشارکت افراد نیاز باشد همدلی و همدردی موتور محرکه این حرکات خواهد شد و کارایی رفتارها را مضاعف خواهد نمود. همدلی و همدردی اسلامی مبتنی بر اصول آموزه های دین اسلام است. همدلی به معنای همراهی و همکاری با دیگران در مواجهه با مشکلات و سختیهاست و همدردی نیز به معنای درک درد و رنج دیگران. این اصول در قرآن و سیره پیامبر۹ به شکل واضح تاکید شده است. همدلی و همدردی در تداوم ارتباط نقش بسزایی دارند. ازآنجاییکه یکی از ویژگیهای طبیعت انسان اجتماعی بودن وی است، معاشرت و همنشینی افراد با هم امری طبیعی و ضروری است. هرچه افراد همدلی و دوستی نیکوتری داشته باشند، آثار مطلوب تری در جامعه و اجتماع نمایان میشود. ازآنجاییکه همدلی و همدردی از برجسته ترین خلق اجتماعی هستند، این مقاله تلاش دارد این مبحث را بررسی کند.این پژوهش به مواردی همچون چیستی همدلی و همدردی، جایگاه و اهمیت همدلی و همدردی در زندگی، علل و آثار آن، تفاوت همدلی با همدردی و اینکه ایا در آیات وروایات به این دو امر مهم اشاره شده است یا نه، پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و تحلیلی بوده و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و مراجعه به سایتهای معتبر علمی بوده است.

کلیدواژه ها:

همدلی ، همدردی ، اسلام.