مدیریت آموزشی در دانشکده های مهندسی به منظور گسترش بهره وری و ارتباط آنها با صنعت

هدف و مسئله موردبررسی این پژوهش، مدیریت آموزشی در دانشکده های مهندسی به منظور گسترش بهره وری و ارتباط آنها با صنعت است، روش تحقیق این پژوهش کیفی-توصیفی، ابزار گردآوری اطلاعات مطالعات تطبیقی و کتابخانه ای است. جامعه مورد بررسی قوانین، ساختار و دروس آموزشی دانشکده های مهندسی ایران و نمونه آماری دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی است بر اساس پیش فرض های این پژوهش، ایران یکی از کشورهای در حال توسعه جهان است؛ و پیشرفت صنعت هر کشوری نیازمند پرورش نیروی انسانی مناسب آن است؛ ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست؛ اما متاسفانه شکافی در مدیریت آموزشی ما در دانشکده های مهندسی و صنعت وجود دارد؛ شکاف دیرینه بین آموزش مهندسی و صنعت اصطلاح (شکاف) به طور گسترده در ادبیات تایید شده است. در این مقاله، شکاف از سه جنبه مختلف به لحاظ فلسفی پرداخته شده است مرزبندی بین علم و مهندسی، علل شکاف و راهبرد پر کردن شکاف سطح تحصیلات مورد نظر در این مقاله مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد است این شکاف به دلیل عدم وجود بازخورد از صنعت به دانشکده های مهندسی ایجاد می شود این مقاله با پیشنهاد یک ابتکار استراتژیک برای پر کردن شکاف به فلسفه آموزش مهندسی کمک می کند نتایج مورد انتظار طرح پیشنهادی به شرح زیر است طبقه بندی مجدد رشته های موجود در دانشکده های مهندسی و طراحی مجدد دانش تدریس شده در این دانشکده ها برای مطابقت با نیازهای صنعت این نتایج را می توان ابتدا با ارائه فرصتی به مهندسان برای نوشتن در مورد تجربیات خود در سطح صنعتی در مجلات مهندسی به دست آورد و از طریق نوشتن آنها، مدارس ایده ای از آنچه در صنعت می گذرد به دست آورد ثانیا، آژانس های اعتباربخشی مانند ABET باید بر اساس کارهایی که در طول زمان برای پر کردن شکاف انجام داده اند، رتبه بالاتری را به دانشکده های مهندسی اعطا کنند. درنهایت، تحقیقات و رساله های دکترا می تواند برای بهبود برنامه درسی دوره کارشناسی مورد استفاده قرار گیرد یک دانشجوی دکترا می تواند برای یک شرکت کار کند، سپس دو سال بعد به دانشکده بازگردد تا یافته ها و مشاهدات خود را ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت آموزشی ، دانشکده های مهندسی ، شکاف صنعت و دانشگاه ، تغییر و تحول ، بهره وری