خوشه بندی روستاهای دارای پتانسیل گردشگری در شهرستان طبس

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 51

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RVT-5-1_006

تاریخ نمایه سازی: 22 اسفند 1402

چکیده مقاله:

خوشه های گردشگری به مجموعه ای از واحدهای کسب و کار گردشگری اطلاق می شود که در یک منطقه جغرافیایی متمرکز شده و دارای روابط همکاری تخصصی هستند. بسیاری از کشورها با به کارگیری راهبرد خوشه بندی سعی در غلبه بر مسائل و مشکلات موجود کسب و کارهای گردشگری دارند. شهرستان طبس از قدیمی ترین و خاص ترین سکونتگاه های ایران است که به دلیل جاذبه های تاریخی و طبیعی کم نظیری که دارد، از گزینه های محبوب برای گردشگری به شمار می رود. هدف از انجام پژوهش، خوشه بندی روستاهای دارای پتانسیل گردشگری در شهرستان طبس می باشد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و رویکرد غالب آن پیمایشی است. برای گردآوری داده ها از روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری شامل ۳۶ روستای دارای پتانسیل گردشگری شهرستان طبس در استان خراسان جنوبی است. جهت خوشه بندی روستاها نظرات ۳۰ نفر از متخصصان (کارکنان میراث فرهنگی، بخشداری و فرمانداری) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای رتبه بندی روستاهای مورد مطالعه از مدل آراس و برای نمایش نتایج و خوشه بندی روستاها از نرم افزار GIS استفاده گردید. نتایج نشان می دهد روستاهای هودر، جوخواه، ازمیغان، کریت، دست گران، نای بند، اسفندیار، زنوغان، رباط خان، حلوان، دهنو و عرب آباد دارای پتانسیل قوی برای جذب گردشگری و ایجاد خوشه های گردشگری است و روستاهای خروعلیا، مرغوب، پیکوه، ملوند، حسن آباد، کردآباد، نصرت آباد، پیرحاجات، چیروک، سرند، ماودر نیز از پتانسیل کمتری برای جذب گردشگر برخوردار است. به عبارتی، تفاوت فضایی در سطوح توان جذب گردشگری بین روستاهای شهرستان طبس مشهود است که نیازمند برنامه ریزی یکپارچه توسعه با رویکرد آمایش فضایی است.

نویسندگان

بتول بهادرانی

دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

محمود مرادی

دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

محمود ضیائی

استاد تمام گروه مدیریت جهانگردی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

فرحناز اکبراقلی

استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • آبیلی، مریم، خانی، ناصر، گندمکار، امیر، بهرامی، مژگان(۱۴۰۰) بررسی و ...
  • جلالیان، مسعود، ملکزاده، محمد شریف، میرابی، وحیدرضا(۱۳۹۹) تدوین مدل توسعه ...
  • Altman, G. & Aleksanyan, G. P.(۲۰۱۶). Sustainability in Tourism: Problems ...
  • Briedenhann J, Wickens E (۲۰۰۴). Tourism routes as a tool ...
  • Jiekuan, Z, Yan, Z (۲۰۲۱),A qualitative comparative analysis of tourism ...
  • Krittipat, P, Parinya N(۲۰۱۸) Data mining approach for arranging and ...
  • Otar P, Laura K, Valentina M (۲۰۱۷) Rural tourism as ...
  • Suyan, SH, Hao, W, Qianhong, Q, Jian,X(۲۰۱۹) Rurality and rural ...
  • Suriya, K., & Gruen, C., (۲۰۱۲). Souvenir production in community-based ...
  • نمایش کامل مراجع