تاثیرات مدرسه در حل مشکلات رفتاری و روابط اجتماعی دانش آموزان در مدارس

مدرسه، یکی از نهادهای تربیتی و آموزشی مهم است که نیازمند مشارکت اولیای دانش آموزان و دیگر سازمان هاست. شماری از نظریه پردازان بر این باورند که بیشتر کارهای مردم در سراسر جهان بر محور مشارکت میگردد و جلب همکاری خانواده نیز از عوامل لازم مدیریت آموزشی است.یکی از راهبردهای اصولی برای مقابله نظام آموزشی با چالش های احتمالی جهانی شدن، بازتعریف اهداف، طراحی و تعریف مجدد برنامه ها با نگرش سیستمی است. یکی از ساز و کارهای ضروری در برنامه های سیستمی، برنامه جامع جلب و جذب مشارکت والدین در فرایند تصمیم گیری، اجرا، ارزشیابی و اصلاح فعالیت ها و برنامه های نظام آموزشی کشور است. از آنجا که والدین، انگیزه بالایی برای پیشرفت علمی، تحصیلی و نیز تربیت اخلاقی، اجتماعی فرزندان خود و حرفه آموزی به آنان دارند، اگر زمینه و بستر مناسبی برای جلب و جذب توانمندی های آنان فراهم شود، مطمئنا از همکاری با نظام آموزشی مضایقه نخواهند کرد. به نظر میرسد که در نظام کنونی آموزش و پرورش، سازوکارهای جلب و جذب مشارکتهای علمی و تخصصی والدین به شکل نظام مند وجود ندارد و هرجا سخن از مشارکت اولیا و مربیان به میان می آید، ذهن مخاطب، ناخودآگاه به سمت مشارکت مالی آنها معطوف می شود و سایر ابعاد مشارکت، شاید نزد مسئولان و برنامه ریزان تعلیم و تربیت هم مغفول واقع شده است.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، مشکلات رفتاری ، روابط لجتماعی ، نهارتربیتی ، تعلیم و تربیت ، دانش آموزان