بررسی تاثیر آموزش مدیریت خشم بر پرخاشگری کودکان کار شهر اصفهان در سال ۱۳۹۶

مقدمه: خشم از یک رنجش و ناراحتی زودگذر تا یک عصبانیت تمام عیار گستردگی دارد، با این حال خشم پدیده ای کاملا طبیعی بوده و مانند سایر احساسات و هیجان ها، نشانه ای از عواطف انسانی است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مدیریت خشم بر میزان پرخاشگری کودکان کار شهر اصفهان بود.  روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی، با استفاده از پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان کار شهر اصفهان بود. از این جامعه آماری، مراکز آموزشی دوستداران کودک حضرت علی اصغر و سرمد به عنوان نمونه انتخاب شدند. از این دو مرکز شصت کودک به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل، هر گروه سی کودک قرار گرفتند. از هر دو گروه پرسشنامه پرخاشگری باس وپری تکمیل گردید. سپس گروه آزمایش تحت هشت جلسه شصت دقیقه ای، هفته ای یک جلسه آموزش مدیریت خشم قرار گرفت وگروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۱ و آمار توصیفی و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: یافته های این مطالعه نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون وجود دارد. به عبارتی آموزش مدیریت خشم باعث کاهش پرخاشگری کودکان کار در مرحله پس آزمون شده است. بحث و نتیجه گیری: براساس یافته ها می توان بیان کرد که آموزش مدیریت خشم ازعوامل مهم و تاثیرگذار بر کنترل پرخاشگری کودکان کار می باشد. بنابراین، باتوجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود،کاربرد آموزش مدیریت خشم به عنوان یکی از آموزش های درمانی مفید در جهت کاهش پرخاشگری و کنترل آن در کودکان کار بیشتر مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Anger Management Training ، Aggression ، Labor Children ، مدیریت خشم ، پرخاشگری ، کودکان کار