بررسی دلایل ضرورت و اهمیت آموزش کارآفرینی در مدارس

حرفه و فن یکی از ارکان مهم رشد و توسعه می باشد،چون دانستن فن یا حرفه، باعث ایجاد اشتغال ، بالا رفتن تولید ناخالص ملی و سرانه ملی وپس انداز و سرمایه گذاری بیشتر و سر انجام استقلال اقتصادی که منشاء استقلال سیاسی است می شود.و باعث کشتن دیو فقر و رونق گرفتن ارزشها و جلوگیری از ازدیاد انواع بزهکاری ها و ناهنجاری ها وتشکیل خانواده و جامعه ای سالم خواهد شد. با علم به این مهم مدارس کاردانش متولد شده وهنوز هم سیاست آموزش و پرورش بر رشد و توسعه آنها تاکید دارد. مدارسی با تنوع رشته ها و تمرکز برنامه ریزی و عدم تمرکز در اجرای رشته های مورد نیاز. درمیان دروس کاردانش درسی تکمیلی به نام کار آفرینی وجود دارد که در باب اهمیت آن می توان گفت:تمامی امکانات و هزینه های صرف شده برای آموزش هنرجویان در شاخه ی کاردانش ، به خاطر تحقق ایجاد شغل است که در این درس در مورد چگونگی ایجاد شغل توضیح داده شده است . کارآفرینی امروزه آنقدر اهمیت پیدا کرده است که حتی دانشگاههای کشور اقدام به تشکیل نهاد کارآفرینی نموده اند. اما اینکه آموزش و پرورش سالها قبل از آموزش عالی به این نکته پی برده و آن را اجرا کرده ، نشان از جلو تر بودن آموزش و پرورش از آموزش عالی از نظر زمانی در اجرای این مقوله دارد. داشتن هزینه سرانه دانش آموزی به اندازه ی حدودا ده برابر مدارس نظری وحتی وجود امکانات چند ده میلیونی برای آموزش هنرجویان ،گواه بر مورد توجه قرار گرفتن آنهاست. اما افسوس که در شیوه های اجرا،گاهی وقت به اشتباه رفته ایم که از جمله می توان ، در آخر قرار دادن شاخه ی کاردانش در توصیه نامه تحصیلی و نا هماهنگی در اجرای بعضی از رشته ها ی ارائه شده با واقعیات وپتانسیل های جامعه اشاره کرد که این دو مطلب در مجال این نوشته نیستند.اما اشتباه سوم را که می توان بزرگترین اشتباه در طی چند سال گذشته دانست ، شیوه ی تدریس درس تکمیلی کارآفرینی در مدارس کار دانش است که به جرات می توان گفت که مهمترین درس در شاخه کاردانش است چون بر اساس اهداف کاردانش که همانا تربیت نیروی متخصص جهت ورود مستقیم به بازار کار است و تمام امکانات و ابزار جهت رسیدن به این هدف، که خود نیز وسیله ای برای رسیدن به اهداف بالاتراست، فراهم می شود و ثمره ی باغ کاردانش همانا اشتغال فارغ التحصیلان آن است و برای دست یابی به شغل باید ،شخص با ترکیب تخصص خود و با شناخت و آگاهی بازار کار آن رشته و دانستن فنون کارآفرینی ،اقدام به ایجاد شغل مورد نظر خود نماید تا به آرمان های متعالی کاردانش جامه ی عمل بپوشاند. ایده ی کار آفرینی به جای کاریابی و چرخش تعریف شغل، از پشت میز نشینی به کارگاه های فنی و تولید مایحتاج کشور، انقلابی در آموزش و پرورش بود . اگر هنرجویی پس از صرف دو سال آموزش با اموال و امکانات بیت المال و رساندن او به درجه ای متوسط یا بالا از تخصص فنی اما بدون داشتن روحیه و یا عدم توانایی فنون و رموز کارآفرینی به چه درد جامعه می خورد؟ در واقع چنین فارغ التحصیلی تمام اهداف و برنامه های کار دانش را زیر سوال می برد. و همین متخصص آموزش دیده ی ما به یک کارجو و کاریاب تبدیل می شود و بعد از چند صباحی تخصصش را به علت داشتن ایده ی کاریابی فراموش می کند و به جای شرکت در تولید ناخالص ملی کشور با روی آوردن به شغل های غیر مرتبط و خدماتی و گاها کاذب، عملا خط بطلانی به راهکارهای ارائه شده می کشد. در این مقاله ضرورت آموزش کارآفرینی در مدارس، اهداف، رویکردهای کارآفرینی در مدارس و مدارس کار آفرین در کشور عزیزمان ایران بیان شده است.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، آموزش کار آفرینی ، اهداف و رویکردهای کار آفرینی ، اهمیت کار آفرینی در مدارس