مولفه های ریسک پذیر در زنجیره تامین پروژه های تحقیقاتی صنایع پتروشیمی

صنایع پتروشیمی، به عنوان مجموعه ای از سازمان های پروژه محور با پروژه های تحقیقاتی و توسعه صنعتی پیچیده و با سطح فن آوری های بالا، به منظور مقابله با تغییر و تحولات محیط و نیاز بهره برداران و دستیابی به اهداف استراتژیک، همواره نیاز به استفاده از ابزارها و روش های جدید برای کاهش هزینه ها، بهبود کیفیت و زمان به منظور مدیریت بهتر، موثرتر و کارآمدتر پروژه های در دست اقدام دارد. موفقیت پروژه های تحقیقاتی و توسعه صنایع پتروشیمی، وابستگی زیادی به برخورداری از زنجیره های تامین قوی و پایدار داشته و رقابت بین سازمان های پروژه محور پتروشیمی، به رقابت بین زنجیره های تامین آنها تبدیل شده است. هدف اصلی این مقاله شناسایی عوامل موثر در نحوه مدیریت زنجیره تامین است. پژوهش حاضر ازنظر روش؛ کاربردی، ازنظر هدف؛ توصیفی- پیمایشی و ازنظر زمانی؛ تک مقطعی بوده است و جامعه آماری آن را که به دلیل محدود بودن اعضاء بر اساس روش سرشماری اعضاء، ۴۰ نفر از متخصصان زنجیره تامین در شرکت پتروشیمی شیراز تشکیل دادند. روش تجزیه وتحلیل داده ها نیز بر اساس فرآیند سلسله مراتبی بوده که نتایج پژوهش نشان داد ریسک های تولیدکننده به عنوان مهم ترین معیار ریسک زنجیره تامین با درجه اهمیت ۴۱۰/۰ در رتبه اول و سپس ریسک های مشتری نهایی با درجه اهمیت ۲۶۹/۰، ریسک های تامین کننده با درجه اهمیت ۲۱۲/۰ و درنهایت ریسک های توزیع کننده با درجه اهمیت ۱۰۹/۰ در رتبه های دوم تا چهارم قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

ریسک های زنجیره تامین ، ریسک تولیدکننده ، ریسک مشتری نهایی ، ریسک تامین کننده و ریسک توزیع کننده